Το κυνήγι της ευτυχίας

Ο σκύλος

-όπως αρμόζει σε όλους τους σκύλους,

είχε μια ουρά.

Κάθε που έτρεφε αισθήματα για κάτι,

εκείνη κουνιόταν

και του αποσπούσε την προσοχή.

Τότε κι αυτός

έχανε την ψυχραιμία του

- προσηλωνόταν στην προσπάθεια να την πιάσει..

- Ποιος είν' αυτός ο άγνωστος
που δε μ'αφήνει να νιώσω
αυτά που οδηγούν στην ευτυχία;

- Είμαι η ουρά,

μα δε σου είμαι ξένη.

Εσύ είσ' αυτός που με ορίζει.

- Τι ψέματα λες;
Εγώ ένιωθα αυτά που οδηγούν στην ευτυχία,
μέχρι που εμφανίστηκες εσύ!

- Αλήθεια λέω, από το ίδιο υλικό είμαι φτιαγμένη.

Είμαι το "εγώ" που κρύβεις στο "εσύ".

Που ισορροπείς οφείλεται σε μένα.

Κι αν σ' ενοχλώ, είναι που μου'παν να σου πω πως

δεν υπάρχουν δρόμοι.

Μέσα σου μόνο θα βρεθείς στην ευτυχία.

Ως τότε, να ξέρεις.. γυρίζεις γύρω απ'τον εαυτό σου.