Θα'χω ζήσει με πάθος

 Στο τσακ είμαι να’ρθω εκεί.

Να τα παρατήσω όλα κ να τρέξω γύρω σου, μέσα, κοντά σου.

Να κάνω κύκλους στα τετράγωνα

μέχρι να βρω τη γωνία που προτίθεται να μας ενώσει.

Να περπατάς με το βλέμμα στο κενό,

ανέμελος κ ανίδεος γι’αυτό που περιμένει –εμένα.

Να σηκώσεις το βλέμμα κι αντί για αγνώστους

ν’αντικρίσεις οικείους – εμένα.

Ν’αδειάσει λίγο ο τόπος, να χωρέσει..

εμένα.

Εγώ θα’ρθω τρέχοντας κι εσύ θα τρομάξεις.

Δε θα προλάβεις να σκέφτεσαι ή ν’ αντιδράς..αυτό το πλεονέκτημα θέλω.

Θα'ρθω μ' εργαλεία, έτοιμη να γκρεμίσω

κάθε τοίχο που υψώνει ο φόβος.

Στο τσακ είμαι να’ρθώ να σε βρω.

Να τ’ αφήσω όλα πίσω κι ανάλαφρη να’ρθω

και ας σου’μαι και βάρος.

Να σε δω από μακριά κ να τρέξω δίπλα σου, πάνω, κοντά σου.

Να σε πάρω αγκαλιά και να επιλέξεις αν θα με σφίξεις –σε σένα.

Να διαβάσω τα μάτια σου και να δηλώσεις τι σημαίνω – για σένα.

Να ακούσω τα χείλη σου να μου δίνουν..

εσένα.

Εγώ θα’ρθω απρόσμενα κι εσύ θα το περιμένεις.

Θα ξέρεις να πεις πόσες μέρες και ώρες έχουν περάσει..αυτό το προαίσθημα θέλω.

Θα'ρθω με την καρδιά μου, έτοιμη να περιλούσω μ' αυτήν

κάθε αντίσταση που προβάλει ο νους σου.

Στο τσακ είμαι να'ρθώ να σε δω.

Να τα κάνω όλα πέρα και να μπω στη ζωή σου.

Να θέλω τόσο να τρέξω μαζί σου, πλάι, κοντά σου' κι όμως..

να προτιμώ να το κάνω αργά.

Να παραφυλάω σε μία γωνία να δω πώς βαδίζεις.

Να προσέξω πως περπατάς το πρωί ή πώς επιστρέφεις αφού όλα τελειώσουν.

Να μάθω το ύφος.

Θα μεταφράσω την όψη και θα δω αν κάτι σου λείπει.

Εγώ θα πω ψιθυριστά τ' όνομά σου κι εσύ θα γυρίσεις.

Το ίδιο κάλεσμα νιώθεις..αυτή τη σύνδεση θέλω.

Θα'ρθω με σπίρτα, έτοιμη ν' ανάψω μ' αυτά

κάθε μύθο που επιβάλλει το πριν σου.

...

Ένα λεπτό μετά θα'χει πάρει φωτιά η ψυχή μου.

Δεν ακούω κουβέντα

Με πληγώνουν οι άνθρωποι που δε λεν' αντίο. Μην προσπαθείς να με πείσεις πως είναι τακτική. Κάποιοι απλά δε νοιάζονται. Δεν τους καίει το μέσα τους που είπαν ήδη την τελευταία κουβέντα. Μου τη δίνει που κάποιοι δεν είναι σημαντικοί για κάποιους, τόσο που δε σημαίνει τίποτα τ' ότι δε θα τους χαιρετήσουν. Συνήθως είν' οι ίδιοι που φεύγοντας αφήνουν την πόρτα ανοιχτή

και σου φορτώνουν την ευθύνη να την κλείσεις.

Δέχομαι

Να γελάς` κι ας μην είμαι εκεί να σε βλέπω
Να γυαλίζουν τα μάτια σου από επιθυμία` κι ας μην την έχω ξυπνήσει εγώ
Να μετράς αστέρια` κι ας μην είμαι στις ευχές σου
και μετά να μετράς ώρες.. κι ας μην είμαι το πρόσωπο που θες να αντικρίσεις.
Δέχομαι τον έρωτά σου` κι ας χορτάσει άλλη απ' αυτόν.
Ούτως ή άλλως, εγώ δεν πεινούσα. Δίψα είχα μόνο για σένα.
Για μένα ήσουν η έρημος, η όαση κι ο ήλιος.
Δέχομαι όμως την ήττα μου`
τα κάστρα σου ζητούσαν πολιορκία
κι εγώ, αντί να κηρύξω πόλεμο, διαπραγματευόμουν τις θυσίες
κι έτσι.. δεν έμαθες ποτέ τι σήμανες για μένα.
Δέχομαι τώρα τη σιωπή` κι ας ξέρεις πως σου απηύθυνα το λόγο.

Η γνώση είναι δύναμη

Είχα κρεμάσει ένα αυτί στον τοίχο μου,

να μου θυμίζει ότι ξέρω πως κάποιος

μπορεί κι ακούει τον κόσμο σιωπηλός.

Η υπενθύμιση της γνώσης είναι νιώσιμο.

Τώρα λέω να βάλω ένα μάτι.

Να μου θυμίζει ότι κάποιος μπορεί και βλέπει τον κόσμο ατάραχος.

Η υπενθύμιση της δύναμης είν' επαφή.

Οι εξωγήινοι μου τα'μαθαν αυτά..

Όταν έχεις επαφή με άλλες διαστάσεις, το νιώθεις.

Όταν ζεις μονόπλευρα στο δυισμό της τρίτης διάστασης, γίνεσαι τοίχος.

Γι'αυτό σου λέω

Ό,τι πίνεις, πιες το στην υγειά σου.

Μα τσιγάρα, μα ποτά..

μα τα δάκρυά σου.

Έτσι κι αλλιώς, για πάρτη μας είναι.

Από μέσα μας μεταφράζουν τον κόσμο.

Όλοι και όλα στο νερό που μας κρατάει στη ζωή.

Σταγόνα σταγόνα.

Όταν βρέχει, ρίχνει λάσπη.

Η γη είναι.

Μας ξαναπλάθει.

Απελευθερώνει την αληθινή μας φύση.

Έρχεται κύμα.

Ή θα το δαμάσουμε.. ή θα πνιγούμε.