Η Ώρα της Ανακάλυψης

Η αγάπη μας βάζει να λέμε ιστορίες.
Τα λάθη τα σβήνουμε με θυσίες.

Εκείνοι που δεν ξέρουν ίσως γελάσουν.
Εκείνοι που ξέρουν θα γελάσουν αλλά θα ξέρουν γιατί γελάνε.

Μάθαμε την αλήθεια. Τίποτα δεν έχει νόημα.
Εμείς το δίνουμε σε κάτι που δεν έχει. Αυτο είναι η μαγκιά μας.

Δημιουργούμε κάτι που δεν υπάρχει.
Όταν εξυπηρετήσει το σκοπό του επιστρέφει στην ανυπαρξία.

Αν μας ρωτήσει κανείς...
Έτσι! Γιατί μπορούμε.

Πρέπει να καταλάβεις ένα πράγμα:
όλοι μας θέλουμε να μας καταλαβαίνουν και να τους καταλαβαίνουμε.

Αυτό είναι το μυστικό.
Θέλω να καταλαβαίνω τι περνάς και να καταλαβαίνεις τι περνάω.

Όταν νιώθεις, θέλω να συμπεριλαμβάνεις κι εμένα.
Όταν με σκέφτεσαι, θέλω να ξέρω.

Αλλά είσαι μαλθακός κι εγωιστής σαν κι εμένα.
Αλλά εσύ δεν είσαι μόνο σαν κι εμένα, είσαι και σαν εκείνους τους θρήσκους.

Στον Θεό στρέφονται μόνο όταν τον χρειάζονται.
Στον διάβολο στέλνουν ό,τι δεν χρειάζονται.

Αν αυτοί οι δύο δεν ζουν μέσα μας τότε πως έχουμε πάρει τους ρόλους τους;

Δεν είναι μόνο ο Θεός που χρειάζεται την αγάπη μας αλλά και ο έκπτωτος άγγελος γιατί από εκείνον λείπει. Τι αλληγορία! Εκείνος που φέρνει το φως να χάνει το δρόμο της αλήθειας του. Ο Θεός ξέρει. Είμαστε κομμάτι του κι έχουμε τη θεϊκή του δύναμη να αγαπάμε και να συγχωρούμε τα πάντα χωρίς εξαίρεση. Το αν χρησιμοποιούμε αυτή τη δύναμη είναι άλλο θέμα.

Άραγε οι άγγελοι έχουν ελεύθερη βούληση; Αν δεν έχουν, είναι κακό που ένας ήθελε να έχει; Κι αν απόκτησε, τότε εμείς τι είμαστε; Τι είναι ο άνθρωπος; Ποιος είναι ο έκπτωτος άγγελος;

Σκέψου κι ας ρωτάω ρητορικά.

Τι κι αν μάθουμε, κάποια στιγμη αυτή η γνώση θα επιστρέψει σπίτι της.

Μέχρι τότε... θα είμαστε εδώ!

Αιώνια Ενέργεια

Όταν κοιμάμαι, μη με ξυπνάς. Είμαι ήδη ξύπνιος σε κάποια άλλη διάσταση πραγματική που λίγοι πιστεύουν την ύπαρξή της. Εκεί βιώνω μια σειρά συναισθημάτων που έχουν ποτίσει τα μονοπάτια που περπάτησα και που θα περπατήσω. Εκεί δεν αναρωτιέμαι γιατί επιλέγω, απλά πράττω. Εκεί ο έρωτας είναι ο πόνος.

Είμαι συνδεδεμένος με εσένα, με εμένα και με όλους αλλα μόνο εγώ νοιάζομαι. Τη κερδίσαμε τη μοναξιά μας και τώρα πολεμάμε με την ανθρωπιά μας, θέλουμε να καταλάβουμε τα πάντα χωρίς να κατανοήσουμε το τίποτα. Ίσως μας αξίζουν οι επιλογές μας όταν τις επιλέγουμε. Στο μυαλό δεν αξίζει να υποφέρουμε αλλά αυτό δείχνει πως σαμποτάρουμε το δυναμικό μας.

Τα μάτια μου βλέπουν πίσω από τείχη και πίσω από καθρέφτες. Μιλάω γι' αυτά και αποκαλύπτω το σκοτάδι που φέρνει την αλήθεια του φωτός και μόνο εγώ το αντέχω. Εσύ, με κοιτάς ακόμα και σκέφτεσαι, και σε ακούω και σ' αγαπώ που με μισείς και σε μισώ που με αγαπάς, και φωνάζω για να κλάψεις μήπως σωθεί και κάποιος.

Το να αγαπάς κάποιον περισσότερο από τον εαυτό σου δείχνει αδυναμία να αγαπήσεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά ή δείχνει πως έχουμε βάλει όρια στα αντικείμενα της αγάπης;

Πιστεύω σε όλα εξαιτίας μου και πιστεύω σε τίποτα εξαιτίας σου.

Δεν μου αρέσει που πρέπει να διαχωρίζω πρώτα και δεύτερα πρόσωπα αλλά έτσι συνεννοούμαστε εμείς.

Λένε πως δεν μπορεί κάποιος να βρίσκεται σε δυο μέρη ταυτόχρονα.

Λένε ψέματα.

Είσαι ζωντανή απόδειξη.

Αν σ' ερωτευτείς..

..θα ξέρεις πώς είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι με το χαμόγελό σου. Θα περιμένεις να εμφανιστείς και μια δύναμη μέσα σου θα στέλνει μηνύματα μέσω της καρδιάς. Ίσως δε θα'σαι τυχερός. Θα ζήσεις τους κόμπους, τα σαρδάμ, τα καρδιοχτύπια.. μα αυτά είναι που θ' αξίζουν. Κι αν σ' ερωτευτείς, θα μάθεις τι σημαίνουν.
Θ' αναγνωρίζεις τη χαρά που μοιράζεις απλά και μόνο που υπάρχεις. Θα νιώσεις τη μαγεία του φιλιού σου και θα δεις στα μάτια σου τ' αστέρια ή το φεγγάρι. Θα είσαι ο ήλιος της ζωής σου. Θ' ανθίζει η μέρα με την πιο απλή σου λέξη.
Δε θα κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Θ' αγωνιάς για το αν είσαι στο μυαλό σου και θα σε νοιάζει αν αισθάνεσαι το ίδιο και για σένα. Θα νοσταλγείς την απαλότητα στο χάδι σου, θ' αναζητάς τη μυρωδιά σου. Θα σ'ερωτεύεσαι περισσότερο τις μέρες που'σαι πιο πολύ ο εαυτός σου. Θ' αγκαλιάζεις μ' αγάπη το μαύρο σου και θα ενισχύεις το λευκό σου. Εσύ θα χρωματίζεις το κενό σου.

Άμα σ' ερωτευτείς, θ' ανακαλύψεις επιτέλους όσα νιώθω.

.

Στα Δύο

Τι έχω αφήσει ασυγχώρητο;
Σε τι είδους μαγεία συμβιβάστηκα για να έρθω σε αυτή τη ζωή;

Τρεις διαστάσεις κι όμως όλα είναι σε ζευγάρια.
Ποιος έσπασε τη καρδιά;

Έπρεπε να το είχα τελειώσει τη πρώτη φορά.
Να γιατί δεν κάνω αυτό που πρέπει.
Γιατί το θέλω μου δεν το ξέρω αρκετά καλά, γιατί το φοβάμαι.
Αν δεν το φοβόμουν, θα το ήθελα;

Σπασμένοι όλοι στα δύο.
Το ένα εδώ, το άλλο εκεί.

Εγώ έσπασα τη καρδιά γιατί της έδωσα μια νέα ελπίδα που κάποτε υποτιμούσα.
Πως να σε συγχωρήσω τώρα που πήρα όλο το βάρος πάνω μου;
Γιατί να πιστέψω πως μου άξιζε κάτι τέτοιο;

Ο όρκος ήταν ένας και τον έσπασα κι αυτόν στα δύο για να κερδίσω χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Είμαι δεμένος με τον φόβο μου. Φοβάμαι να τον αφήσω.
Η υπέρβαση ακόμα με περιμένει και η πίστη μου αλλάζει κάθε στιγμή.

Αυτή η ευθύνη με υπερβαίνει.
Η ευθύνη του νου - αν δεν διατάζω τις σκέψεις μου τότε τις υπακούω.
Η εξέλιξη μου φωνάζει να αφήσω τον άνθρωπο μέσα και να πιάσω τον υπεράνθρωπο.

Το σώμα μου είναι ολόκληρο όμως δεν με ολοκληρώνει, χρειάζομαι άλλο ένα.
Η καρδιά μου δεν έσπασε τελικά, την έκοψα στα δύο.
Δεν περιμένω κάποιον να την ενώσει ξανά, αυτή είναι δική μου δουλειά.
Κάτι όμως είναι στο δρόμο που θα με κάνει να του τη δώσω ολόκληρη κι ας φύγει μετά.
Θα την έχω χαρίσει πρόθυμα.

Αν μπορείς, να μπορέσεις

Αν όλοι οι άνθρωποι της γης πιάναμε τα χέρια,
θα γλίτωναν οι πλάτες μας απ' όλα τα μαχαίρια.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης μέναμε αγκαλιά,
θα είχαμε στη θέση τους όλα μας τα μαλλιά.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης ζητούσαμε συγγνώμη,
θα ήτανε ολόισιοι στο βάδισμα οι ώμοι.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης ζούσαμε σαν παιδιά,
η ανάπτυξη θα ήτανε παιχνίδι και χαρά.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης βγάζαμε το ρολόι,
οι ώρες μας θα μοιάζανε χάντρες σε κομπολόι.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης θέλαμε την αλήθεια,
ο κόσμος μας δε θα'τανε μία κακιά συνήθεια.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης γελούσαμε παρέα,
θα λέγαμε για τη ζωή πως είν' γυναίκα ωραία.
Αν όλοι οι άνθρωποι της γης ζούσαμε σαν παιδιά,
τα λόγια μας θα βγαίνανε μόνο απ'την καρδιά.

Μα είμαστε ήδη άνθρωποι κι όχι απλά υποθέσεις,

γι'αυτό και τα παράδοξα μας φαίνονται αντιθέσεις.