Δεν περιμένω πια να έρθεις.. έτσι, δε φοβάμαι μη χαθείς στις διαδρομές. Σε ψάχνω εγώ, ακούραστα, πέρασαν πλέον χρόνια. Δε ζητάω πια οδηγίες, σε χρήζω μυστική μου πυξίδα. Κανείς δε βλέπει πού με ταξιδεύεις και δε μας ματιάζουν. Ελευθερία. Υπέροχος, αδίστακτος έρωτας. Με κρατάς σ'ομηρία αφήνοντάς με να ζήσω.. κι εγώ αναπνέω στο ρυθμό του ονόματός σου. Ό,τι πιο εύηχο ψιθύρισα ποτέ μου, προοριζόταν για σένα. Δε χρειάζεται να ξέρω αν μ'ακούς. Κομμένη η σιγουριά ενός πεπρωμένου. Αναζητώ το μεγαλείο του τώρα. Μια στιγμή που δε φταίει στο χρόνο, παρά μόνο σε μένα που τη ζω αλλού. Σ'ένα παράλληλο κόσμο, το αιθέριο εσύ έρχεται, με πιάνει και λέει "το ξέρω". Η σοφία του κόσμου φωλιάζει απροκάλυπτα στα μάτια σου. Δε με νοιάζει τι ξέρεις, άσε με απλά να τα κοιτάω. Δως μου το δικαίωμα να βουτήξω μέσα τους κι υπόσχομαι να βυθιστώ στον έρωτά τους. Αυτό είναι άλλωστε ακόμη το θέμα. Μου κόβεις την ανάσα, το ξέρεις;
