Καρδιά-Λογική σημειώσατε Χ

*εναλλακτικός τίτλος Αντίο

Τώρα που ξέρω ότι σου πρόσφερα κάτι..
Τώρα που ξέρω τι σου πρόσφερα..
Τώρα που μ'έμαθες να προσφέρω..
Προσφέρω εσένα.. κ τις ιδέες μου για σένα.
Σημασία δεν είχε μόνο να σ' αδειάσω τη γωνιά,
αλλά ν' αδειάσω τη γωνιά που είχα φυλάξει για εσένα στην καρδιά μου.
Είχα χάσει τα κλειδιά μου και νόμισα πως φεύγοντας τα πήρες.
Γι'αυτό περίμενα στο μπαλκόνι, να διαπιστώσω αν θα'σουνα σωστός να μου τα φέρεις.
Να δω αν έχεις το θάρρος να πεις κατάμουτρα αυτά που μου 'χεις γράψει
στο -σφραγισμένο ακόμα- αποχαιρετιστήριό σου γράμμα.

"Τα κλειδιά είναι στο μπαλκόνι, κάτω απ' τη γλάστρα.

Ξεκλείδωσε τον εαυτό σου από τη φυλακή του`

πάρε τους δρόμους!

Μόνο έτσι θ' ανακαλύψεις αν θέλω αλήθεια να σε βρω.

Και πού ξέρεις;

Μπορεί να μ'έχεις ξεχάσει."

Άγραφη Ιστορία

Περίπου 9.131,25 ημέρες και νύχτες έχουν περάσει από τότε που γεννήθηκα.
Από τις περίπου 2.191.50 ώρες πόσες να θυμάμαι πια;
Πάντως από τα 13.000.000 λεπτά που έχω ζήσει, τα 10.000.000 σίγουρα κοιμόμουν
(από τα οποία τα 6.000.000 είναι μεταφορικής σημασίας).
Αυτό σημαίνει πως έχω 3.000.000 λεπτά, άρα 2.000 μέρες
-που με φέρνει στο λογικό συμπέρασμα:

Τί θ' απογίνουν τόσες ιστορίες τελικά;
Κι αν ο χρόνος δεν μετριέται γιατί τον μάθαμε λάθος
τι θα μετράνε τόσες στιγμές;

Κι επειδή ζω σε ένα σώμα
με βλέπουν σαν ένα.
Επειδή έχω μια φωνή
νομίζουν πως μιλάει μόνο ένας.

Αλλά, τόσοι έχουν ζήσει εδώ μέσα
και άλλα τόσα έχουν δει

και δεν τους γνώρισες ποτέ.