Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Χωρίς χάρτη


Τελευταία εξερευνώ το μαζί. Κάποιες φορές είναι μοναχικό, στο λέω να το ξέρεις.

Ο χώρος που μας ενώνει στο κρεβάτι. Το οξυγόνο ανάμεσα στα χείλη μας. Η απόσταση που ταξιδεύει το όνομά σου όποτε το καλώ. Η εξέλιξη αυτών που λέω σε εκείνα που εσύ καταλαβαίνεις. 

Στο μαζί δεν είναι υποχρεωτικό να μένουν δύο, ανακάλυψα. Κάποιες φορές, υπάρχουν δύο αχώριστοι που δεν έχουν ήδη βρεθεί στο μαζί. Άλλες φορές, το εξερευνούν καθένας όσο χρειαστεί κι ορισμένες, το χτίζουν παρέα.Συνήθως κανείς δεν ξέρει σε ποια κατηγορία ανήκει.

Κατά βάθος, όλοι σ'αυτό κατοικούμε.

Σε γενικές γραμμές, είναι το πιο καθηλωτικό μέρος που είδα. Ο παράδεισος του άθεου. Η αιωνιότητα της στιγμής. Η σύνδεση. Όπου νιώθω πιο κοντά στην αλήθεια, εκεί που γελάει η ψυχή.

Λίγα πρόσωπα είναι κλειδιά γι'αυτό το δωμάτιο. Ελάχιστοι άνθρωποι οδηγούν στο μαζί. Μόνο οι εκλεκτοί μπορούν να διαισθανθούνε το δρόμο του κ να χαράξουν μονοπάτι επαφής.

Τελευταία εξερευνώ το μαζί. Χωρίς να φοβάμαι ότι λείπω.