Εγώ είμαι

Σε θέλω.

Σε θέλω τόσο που

έρχομαι και στέκομαι από πίσω,

σε σκουντάω

και μετά..

και μετά εξαφανίζομαι.

Δεν έχω φοβηθεί ποτέ όσο στα δευτερόλεπτα μέχρι να γυρίσεις.

Γυρνάς αλλά δεν είναι κανείς.

Το διαισθάνεσαι

ή δεν αναγνωρίζεις το άγγιγμά μου;

Ο Ψίθυρος της Μούσας

Έρχεται, το ξέρω.
Η στιγμή εκείνη που θα βρω την απάντηση στην ερώτηση που ψάχνω.

Θα χτυπήσω τη θρησκεία σου με το όπλο σου: τον Θεό του Φόβου.
Εσένα που θέλεις να σε λατρεύουν οι αδαείς, θα φανερώσω τα μυστικά σου.
Χωρίς τα ψέματα, την αλήθεια θα μπορούσε κανείς να την αναγνωρίσει;

Θα το δεις, να το ξέρεις.
Το φως ταξιδεύει με την ταχύτητα του χρόνου και μένει πάντα νέο.
Νομίζεις είναι πιο εύκολο να επιβραδύνεις τον χρόνο ή να επιταγχύνεις το βήμα σου;

Έρχεται προς εμένα
αλλά το φέρνω κι εγώ.

Εξάρτηση

ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ

Χαιρόμουν να μ' επαινείς`
μ'άρεσε να με βλέπω μέσα από τα μάτια σου.
Λυπόμουν όταν μ' αδικούσες`
έδειχνες να βλέπεις την αξία μου.
Ερωτευόμουν τον εαυτό που συμπέραινα ότι έχω.
Γιατί να 'φευγα; Με καθρέφτισες καλύτερα απ' όλους.
Κι ας ήξερες πως αν εξοργιζόμουν,
θα 'σπαγα και καθρέφτες.

ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ

Μαζί σου είναι και χώρια σου.

Το μαζί έχει την έννοια της πρόσθεσης αξίας.

Η ένωση συνεισφέρει κάτι ωφέλιμο στο όλο.

Κάποια χημικά μαζί αντιδρούν κι εξουδετερώνονται,

ενώ χώρια δημιουργούν ωφέλειες

κι έτσι στο όλο προστίθεται αξία.

Άκου με που σου λέω..

το χώρια σου είν' το μαζί σου σε μιαν άλλη μορφή.

Θα εμπιστευτώ τη ζωή.

Διάφανο Τείχος

Πάει καιρός που έπαψα να δέχομαι τα δώρα σου.
Πάει καιρός που έπαψες να με προσέχεις.
Έτσι νόμιζα έδειχνες την αγάπη σου` χαρίζοντας την προσοχή σου.
Δε μου φταις εσύ.
Αν μου 'φταιγες εσύ, δε θα ζούσα το ίδιο και με άλλους.
Άλλοι ρόλοι, αλλά το συναίσθημα.. ατόφιο.
Διάφανο Τείχος.
Σαν έρωτας, εκτοξεύω βέλη που πέφτουν στον γκρεμό.
Αυτό το χώρισμα εμάς μας ενώνει.
Η σύνδεση είναι το κάλεσμα,
με την προσδοκία να μη γεφυρώνουμε ασυνείδητα
την αμοιβαία επιθυμία να κρατήσουμε αποστάσεις.

Μια αγκαλιά διαλύει τους φόβους.
Ο χωρισμός διαφέρει απ' τη διαίρεση,
όταν τον δεις συνειδητά.
Έχεις το ελεύθερο να προσφέρεις ό,τι θες
για να καλύψεις το κενό μες στην καρδιά σου.
Έχω το δικαίωμα να αποσυνδεθώ.

Αν δε φοβόμουν

Οι σκηνές μας ήταν σύντομες

αλλά βασικές για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Αν δε φοβόσουν, θα ένιωθα πιο έντονα ποιος είσαι.

Θ' απογειωνόμασταν μαζί - όχι σαν τώρα..

Μόνη, να χάνω ύψος όποτε σκέφτομαι

πως δεν το θέλησες πολύ.

Η προσγείωση ανώμαλη, σπασμένα γυαλιά...

(δε βλέπω..κάποιος παίζει με το φως)

διαστρεβλώνεται η εικόνα μου!

Αν δε φοβόσουν, θα με αμφισβητούσες φωναχτά.

Θ' απαντούσαμε μαζί - όχι σαν τώρα..

Μόνη, να μαντεύω ερωτήσεις όποτε σκέφτομαι

πως δε θέλεις να μου πεις.

Το ερώτημα ρητορικό, γκρεμισμένα όνειρα...

(δεν καταλαβαίνω..κάποιος παίζει με τις δυνάμεις)

διαστρεβλώνονται τα λόγια μου!

Αν δε φοβόσουν, θα γνωρίζαμε τον έρωτα.

Θα τον εκπληρώναμε μαζί - όχι σαν τώρα..

Μόνη, να παίρνω ρίσκο όποτε σκέφτομαι

εσένα.

Αν δε φοβόμουν, θα σε τρόμαζα.

Το κυνήγι της ευτυχίας

Ο σκύλος

-όπως αρμόζει σε όλους τους σκύλους,

είχε μια ουρά.

Κάθε που έτρεφε αισθήματα για κάτι,

εκείνη κουνιόταν

και του αποσπούσε την προσοχή.

Τότε κι αυτός

έχανε την ψυχραιμία του

- προσηλωνόταν στην προσπάθεια να την πιάσει..

- Ποιος είν' αυτός ο άγνωστος
που δε μ'αφήνει να νιώσω
αυτά που οδηγούν στην ευτυχία;

- Είμαι η ουρά,

μα δε σου είμαι ξένη.

Εσύ είσ' αυτός που με ορίζει.

- Τι ψέματα λες;
Εγώ ένιωθα αυτά που οδηγούν στην ευτυχία,
μέχρι που εμφανίστηκες εσύ!

- Αλήθεια λέω, από το ίδιο υλικό είμαι φτιαγμένη.

Είμαι το "εγώ" που κρύβεις στο "εσύ".

Που ισορροπείς οφείλεται σε μένα.

Κι αν σ' ενοχλώ, είναι που μου'παν να σου πω πως

δεν υπάρχουν δρόμοι.

Μέσα σου μόνο θα βρεθείς στην ευτυχία.

Ως τότε, να ξέρεις.. γυρίζεις γύρω απ'τον εαυτό σου.

Ευδαίμων

Είμαι στις φωνές των παιδιών..

όταν ακούω μικρά να γελούν, χαίρομαι κι εγώ σαν παιδί.

Είμαι στα γαβγίσματα των σκύλων..

όποτε έχει πανσέληνο, κάτι αναστατώνει την καρδιά μου.

Είμαι στο λόγο των τρελών..

μέχρι κι οι παραλογισμοί έχουν τη λογική τους.

Είμαι στο τέλος και στην αρχή:

όταν αγκαλιάζονται τα εγώ μου, χαιρετίζω το άγνωστο.

Είμαι στα μονοπάτια της γης`

οι εκ διαμέτρου αντίθετοι δρόμοι ενώνονται σ' ένα σπιράλ.

Είμαι στα σημεία του ορίζοντα..

κάνω το σταυρό μου που κουβαλάω τον κόσμο μέσα μου.

Είμαι στην ουτοπία της αλλαγής`

επιθυμώ τον παράδεισο, 

αλλά φοβάμαι ν'αφήσω αυτούς που με κολάζουν.

Είμαι στον ανθρωπάκο του Ράιχ και στον υπεράνθρωπο του Νίτσε..

διαγωνίζομαι τον εαυτό μου: ψάχνω ποιος είμαι κι όταν με βρω, με ξεπερνάω.

Είμαι στη συνύπαρξη της ύπαρξης`

υπάρχω σημαίνει υπηρετώ την Αρχή μου.

Θέλω να μιλήσουμε

Έχω κρύα πόδια.

Πάντα το'νιωθα πως είμαι αιθεροβάμων.

Το μόνο που μπορεί να με γειώσει είναι.. η γη.

Η γείωση αποτελεί καταβόθρα φορτίου, πρακτικά άπειρου. Η σύνδεση με τη γείωση μπορεί να εξουδετερώσει οποιοδήποτε θετικό ή αρνητικό φορτίο, ενώ φορτίζει αγώγιμα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε ηλεκτροστατικό πεδίο. Σημειωτέον ότι όλα τα σημεία που είναι γειωμένα συμπεριφέρονται σαν να συνδέονται μεταξύ τους, γιατί το δυναμικό σε κάθε γειωμένο σημείο είναι το ίδιο.

(πηγή: Βικιπαίδεια) 

Τώρα που μου θύμισες τι δύναμη συμβολίζει μία λέξη..

Έρωτας.

Δημιουργία.

Αναγέννηση.

Κάποιοι διαβάζουν λέξεις, κάποιοι διαβάζουν ενέργειες.

Κάποιοι κι από τα δύο.

Εσύ;

Οι Σκιές του Φωτός

  Λένε πως υπάρχει ένας κόσμος μακριά από μένα όπου οι άνθρωποι μάχονται για να κερδίσουν μια θέση ανάμεσα στους Άλλους και πως υπάρχουν περιπέτειες που αρκετοί θα πουλούσαν και την ψυχή τους για να τις προσθέσουν στον άγραφο βίο τους.

  Μια ζωή κι ένας Χρόνος χρειάζεται για να βρεις το θάρρος να τσαλακώσεις το χαρτί με το σενάριο (που σου έδωσε ο κόσμος όταν ήσουν μικρός γιατί δεν ήξερες ούτε να μιλάς και ούτε να γράφεις - αν και ήξερες να ζωγραφίζεις αλλά κανείς δεν λογάριασε) και να αρχίσεις να γράφεις σε νέο χαρτί την δικιά σου ουτοπία. Έτσι ίσως νιώσεις την δύναμη των ονείρων σου και την ευτυχία που χρόνια αναζητάς ενώ εκείνη σε κυνηγά σαν αρπακτικό.

  Είμαι ειρηνιστής αλλά έχω δώσει σκοτεινές μάχες. Κάθε φως φανερώνει αυτόματα τις σκιές γιατί μάλλον είναι κι αυτές του φωτός (όπως ο διακόπτης συνδέεται με την λάμπα στο δωμάτιό μου). Γι' αυτό δεν μπορώ να είμαι μόνο ειρηνιστής, μιας και αυτή η λέξη θυμίζει κάτι το παθητικό. Ένας πολεμιστής ενεργεί. Δημιουργεί ενέργεια πρακτικότατα κι ας είναι ένα "θανάσιμο λάθος". Θα χτυπήσουν χωρίς βία τα τραύματά σου χωρίς να καταλάβεις πως έγινε κάτι τέτοιο και δεν θα ξέρεις ποιοι το έκαναν για να τους ευχαριστήσεις, αν ποτέ μάθεις. 

  Δεν μου άρεσε όταν μου έδιναν μόνο δύο επιλογές γιατί ήξερα πως πάντα υπάρχουν περισσότερες από αυτές μου δίνονται. Γιατί οι επιλογές δεν δίνονται αλλά δημιουργούνται.

Και οι λάθος επιλογές μου έδειξαν πως να παίζω με τις στάχτες και πως μπορώ, σαν φοίνικας, να γνωρίζω τη δύναμή μου να δημιουργώ, να καταστρέφω και να επιστρέφω 

κάθε φορά 

πιο απλός και πιο αγνός.

Ορίστε;

Ορίστε κάποτε το φυσιολογικό,

να σταματήσουμε να νιώθουμε περίεργοι.

Ορίστε και το αστείο που ξεκίνησε όταν ήμασταν παιδιά.

(..με τι γελάει σήμερα η γενιά μας;)

Ορίστε τις αποδεκτές κινήσεις, ν'αρχίσουμε επιτέλους να χορεύουμε!

(..πώς οριοθετούνται οι απολαύσεις;)

Ορίστε τα νιάτα, να βρούμε αυτούς που θ' αλλάξουν τον κόσμο.

Ορίστε μετά και τα φιλιά... να χωρίσουμε Χριστούς από Ιούδες.

Ορίστε όσα νιώθετε`

μένει να επιλέξουμε τι θα μοιραστούμε.

Ορίστε. Μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους.