Όριο Υπέρβασης

Κάνω λάθη, πως να μην έχεις παράπονο;

Λες ψέματα, γιατί θες να τα πιστέψω, για να πιστέψεις κι εσύ δίχως ενοχές; Πως να μην καταλάβω κάτι που κάποτε έκανα κι εγώ; Λέω πως με έχω συγχωρήσει αλλά κάθε φορά που με φέρνουν αντιμέτωπο με το παρελθόν, βρίσκω το παρόν μεταμφιεσμένο. Έχω τη δύναμη να συγχωρώ αλλά έχω και την αμαρτία του θυμού - όπως έχω και το δικαίωμα να προχωράω με μικρά βήματα στον δικό μου καιρό. Μπορώ να εξοργιστώ χωρίς να φοβάμαι τους φόβους σας γιατί είμαι έτοιμος να δω πέρα από την ύλη που κάποιοι, κάπου, κάποτε μου την ονόμασαν όριο.

Όσο βρίσκομαι άλλο τόσο χάνομαι.

Με μεθάει αυτό το συναίσθημα αλλά εγώ συνεχίζω να γεμίζω το ποτήρι.

Η καλοσύνη μου χρειάζεται και λίγη κακία για να μην την εκμεταλλεύεται ο κάθε μαλάνθρωπος και πάλι καλά να λες γιατί τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο στο κόσμο μας. Αλλά μια αντίληψη μπορεί να γίνει.

Κατάλαβέ με, είναι πιθανό να μην με καταλάβεις ποτέ.

Εδώ σε θέλω όμως...

Πρόχειροι Υπολογισμοί

Δε φτάνει που -φοβούμενοι τη στέρηση- μετράμε τα ψιλά,

να δούμε αν παίρνει να ξοδέψουμε και κάτι...

Δε φτάνει που -φοβούμενοι το θάνατο- μετράμε τα τσιγάρα,

να δούμε αν παίρνει να ρουφήξουμε άλλο ένα...

Δε φτάνει που -φοβούμενοι την πίκρα- μετράμε και τα λόγια,

να δούμε αν παίρνει να πούμε την αλήθεια στο απ' έξω...

Δε φτάνει που -φοβούμενοι το μέλλον- μετράμε τα αστέρια,

να δούμε αν παίρνει να κρατήσουμε καμιά ευχή καβάτζα...

Δε φτάνει που -φοβούμενοι τη διαδρομή- μετράμε αποστάσεις,

να δούμε αν παίρνει να προφτάσουμε το όνειρο...

θέλαμε -τρομάρα μας!- να μετράμε και τα αισθήματα,

να δούμε αν πρόκειται να πάρουμε πίσω τα δοσμένα

-μην τύχει και δικαίως αδικηθούμε.

Οδηγεί σε μένα

Είναι περίεργο, ξέρεις, να περπατάς στους δρόμους και
να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια.
Καιρό τώρα αναζητώ το βλέμμα σου και δεν το βρίσκω.
Φωνάζουν οι άγνωστοι τ'όνομά σου και
νομίζω πως άρχισαν ν'ακούγονται οι σκέψεις μου στον κόσμο.
Ενικός. Σκέψη. Η δική σου.
Ακούω κάτι βράδια τη φωνή σου και
δεν πιστεύω στα όνειρά μου.
Μέχρι κι αυτά εσένα αντηχούν.
Πήρα που λες ένα κέρμα.
Κορώνα (στο κεφάλι μου θα ήσουν) ή
γράμματα (που κάηκαν πριν διαβαστούν).
Θα στο στείλω να το 'χεις.
Έτσι κάνουν όταν το δώρο είναι κολόνια.
Κι εσύ το άρωμά σου μου το χάρισες.
Δεν το θυμάμαι.
Κι όμως ακόμα το φοράω.
Και το χρώμα σου φέτος φορέθηκε πολύ.
Έχω γεμίσει έναν κουμπαρά για χάρη σου (όχι προς τιμή σου).
Εκεί ρίχνω τα νομίζματά μου για όσα δε βρήκα τον τρόπο να ρωτήσω.
Πριν χαθείς, έστειλες μήνυμα. Στο παραμύθι "Ο Παρατηρητής".
Το διάβασα τυχαία. Και τότε κίνησα παράλληλους κόσμους να σε βρω.
Είπες να μην προσπαθώ να σ'ερμηνεύσω.
Να μη χαραμίσω άλλο πνευμόνι.
(Εσύ και τα μισόλογά σου.
Για πες μου, πώς να το κόψω όταν σε βλέπω στις σκιές του;)
Σου είπα μη λες μεγάλα λόγια. Ας είμαστε απλά μαζί.

Κολλάω αφίσες.
"Χάθηκε έρωτας. Τον ψάχνω και με ψάχνει.
Αν ρωτήσει, πείτε του ν'ακολουθήσει την καρδιά του."