Ανασκόπηση

Κανείς δεν ξύπνησε μια μέρα λέγοντας "κι αν πεθάνω, τουλάχιστον κατάφερα και τους ικανοποίησα όλους". Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να μη σκέφτηκε στιγμή τον θάνατό του –κι όμως, είναι ακόμα ταμπού. Μην το συζητάς, σσσσσς, θα σ’ακούσει. Λες και δεν είναι μέρος της συμφωνίας στη ζωή. Τρέμουμε όμως. 

Έζησα όπως ήθελα; Έκανα αυτά που ήταν να κάνω; 

Είτε τα σκεφτώ ως πεπρωμένο, είτε ως άξια αυτού που μου άνοιξε τα μάτια το πρωί, αυτά που κάνω είναι εκείνα στα οποία επενδύω. Ποιος φαντάζεται ότι θα κριθεί με μέτρο την προσαρμογή του; Αν αυτό ήταν που μας ένοιαζε, δεν θα φοβόμασταν το τέλος. Πολλοί όμως ζουν στη σκιά του. Δύουν κάθε μέρα κι από λίγο λέγοντας όχι σε όσα ανατέλλουν στην καρδιά τους` αντιστεκόμενοι σε όσα τους κυβερνούν. 

Ατίθασοι, επαναστάτες, αναρχικοί... απέναντι στην αλήθεια μας κι αυτά που επιτάσσει.
Η μόνη ουσιαστική ανυπακοή εκφράζεται ως δίλημμα: απαρνούμαι την εσωτερική μου φωνή που αναγνωρίζω ως πηγή και ουσία μου ή απορρίπτω τις νόρμες κι όσα μου πουλάνε για σωστά και γειωμένα. Αν επιλέγω να ικανοποιηθώ με τρόπους που λένε ότι αρκούν αλλά δεν με έχουν αλήθεια αγγίξει, ας θυμηθώ να μην τους το προσάπτω. 

Φοβάμαι τον θάνατο σημαίνει φοβάμαι ότι η ψυχή μου θα τρέξει μακριά αν λυτρωθεί` επιβεβαιώνοντας ότι νομίζω πως ζω ενώ την έχω κλειδώσει.