Άραγε, οι μούσες να ερωτεύονται;
Του χορευτή να ερωτευτεί του ποιητή
να φύγουν για λίγο, να χτίσουν έναν κόσμο δικό τους
και -μεθυσμένες κάθε βράδυ απ'τον έρωτα,
να μη θυμούνται (ούτε να νοιάζονται)
ποια πρέπει να επιστρέψει πού.
Ο ένας τώρα χορεύει ποίηση
κι ο άλλος απαγγέλλει κινήσεις,
κι η έμπνευση να μην κρατά για πολύ.
Το ίδιο για ανθρώπους και μούσες,
ο έρωτας πιο δυνατός απ'το χώρια`
ο κόσμος δε χτίζεται μόνος του.
Αλλοπαρμένες τα παρατούν όλα,
αλαφιασμένες κυνηγούν τον άνεμο
που παρασέρνει τη μυρωδιά του μαζί`
σε μέρη ανεξερεύνητα την κρύβει,
να πρέπει να ψάξουν για να βρεθούν`
να μην αναγνωρίζουν πλέον το χρόνο
παρά μόνο ως κατασκεύασμα ενός χορευτή ή ενός ποιητή
που τις παγίδευσαν προς όφελός τους
μακριά τη μία απ'την άλλη.
Χαθήκαν τα ίχνη τους,
μόνο το ανείπωτο παραμύθι θα τις θυμίσει.
Έμεινε ο χορευτής να γράφει ποιήματα
κι ο ποιητής να χορεύει στους δρόμους`
κι όταν ανταμώσαν οι πράξεις τους,
το έργο του ενός θύμιζε κάτι από την τέχνη του άλλου.
