Σαν άνθρωπος μπορώ να κρίνω τι μου αξίζει και τι όχι. Αντί αυτού το παίζω θεός με τη ζωή μου και βάζω όσο πιο απλά εμπόδια μόνο και μόνο για να τα κάνω ανυπέρβλητα. Ακολουθώ τους στόχους μου μέσα σε έναν λαβύρινθο που έφτιαξα και αγνοώ την ψυχή μου για να μείνω λίγο ακόμα μέσα στο σώμα που κατοικώ. Μεταμφιέζω την ανησυχία σε ένα απλό χαμόγελο και περιμένω κάποιον να έρθει να το μεταφράσει και να ξεκλειδώσει τον πιο καλό μου εαυτό σε μια αλήθεια που κανείς άλλος δεν θα καταλάβει.
Γι’αυτό φοβάμαι να δειχτώ, φοβάμαι να ανοιχτώ, φοβάμαι να πετάξω.
Έχω τη δύναμη να απελευθερώσω το σκοτάδι μου ή το φως μου. Κρίνω τον κόσμο και φέρομαι ανάλογα για να ταιριάξω σε ένα περιβάλλον που δεν μου ταιριάζει. Ονειρεύομαι κάθε πιθανό κόσμο πέρα από αυτόν εδώ και απομακρύνομαι από εμένα. Γίνομαι αυτός που απαρνείται τα φτερά του για να βρει μια θέση σ’ ένα σπίτι που τον κατηγορεί πως είναι η πηγή του κακού. Προσπαθώ να θεραπεύσω μια σπασμένη ουτοπία στην οποία κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί ή αξίζει να σωθεί
και γι’αυτό
λέγομαι τρελός.
Αλλά εγώ δεν έχω όνομα.
Είμαι το επόμενο αστέρι που θα χαθεί μια νύχτα απ’τον ουρανό. Είμαι ο επόμενος ήλιος που θα σβήσει. Είμαι η αρχή που εξελίσσεται σε τέλος. Είμαι ένα τίποτα που ζει για όλα κι απλά ελπίζω να μην μείνω μόνος με τον φόβο πως κάποιος θα ερωτευτεί τον πόνο μου και όχι εμένα, γιατί εγώ δεν είμαι κανενός.
Φοβάσαι να με έχεις κι ελπίζεις μη με χάσεις.
Εγώ είμαι ο Φόβος και η Ελπίδα σου
και πότε έτσι, πότε αλλιώς
παίρνω το όνομα που μου δίνεις,
πότε για να ταιριάζω με τις επιθυμίες σου
και πότε για να τρέφω τις αμφιβολίες σου.
Γι’αυτό φοβάμαι να δειχτώ, φοβάμαι να ανοιχτώ, φοβάμαι να πετάξω.
Έχω τη δύναμη να απελευθερώσω το σκοτάδι μου ή το φως μου. Κρίνω τον κόσμο και φέρομαι ανάλογα για να ταιριάξω σε ένα περιβάλλον που δεν μου ταιριάζει. Ονειρεύομαι κάθε πιθανό κόσμο πέρα από αυτόν εδώ και απομακρύνομαι από εμένα. Γίνομαι αυτός που απαρνείται τα φτερά του για να βρει μια θέση σ’ ένα σπίτι που τον κατηγορεί πως είναι η πηγή του κακού. Προσπαθώ να θεραπεύσω μια σπασμένη ουτοπία στην οποία κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί ή αξίζει να σωθεί
και γι’αυτό
λέγομαι τρελός.
Αλλά εγώ δεν έχω όνομα.
Είμαι το επόμενο αστέρι που θα χαθεί μια νύχτα απ’τον ουρανό. Είμαι ο επόμενος ήλιος που θα σβήσει. Είμαι η αρχή που εξελίσσεται σε τέλος. Είμαι ένα τίποτα που ζει για όλα κι απλά ελπίζω να μην μείνω μόνος με τον φόβο πως κάποιος θα ερωτευτεί τον πόνο μου και όχι εμένα, γιατί εγώ δεν είμαι κανενός.
Φοβάσαι να με έχεις κι ελπίζεις μη με χάσεις.
Εγώ είμαι ο Φόβος και η Ελπίδα σου
και πότε έτσι, πότε αλλιώς
παίρνω το όνομα που μου δίνεις,
πότε για να ταιριάζω με τις επιθυμίες σου
και πότε για να τρέφω τις αμφιβολίες σου.
