Οδηγίες χρήσης

Δεν ξέρω αν με ενοχλεί η απουσία σου ή η συνεχής παρουσία σου εντός μου.

Αποφάσισα να τ’αφήσω όλα πίσω, ξέγραψα το παρελθόν 

και κάπως έτσι έπαψα να εντοπίζω το δρόμο που βγάζει στο μέλλον. 

Σε βρήκα μπροστά μου, μόνο που είσαι γκρεμός 

και δεν μπορώ να καταλάβω αν κατρακυλάω ή σκαρφαλώνω. 

Δεν ξέρω προς τα πού πέφτει ο παράδεισος, 

θυμάμαι όμως κάποιον να λέει πως όπου κι αν είναι, 

εγώ από την κόλαση θα πρέπει να περάσω. 

Τι σημάδι ν’αφήσω και πού, ώστε ν’αντιληφθώ πως κλείνει ο κύκλος;

Μορφές

Υπάρχει ένα είδος, δεν ξέρω πως το λένε αλλά παίρνει τη μορφή μου. 

Είναι προφανές πως το τρέφω εγώ. 

 Και ποιος είμαι εγώ; 

Εκείνος που δίνει τις μορφές.

Η χαρά της ανακάλυψης

Τι είναι το συναίσθημα χωρίς το ενδιαφέρον;

Τα όνειρα χωρίς την ελπίδα;

Η αλλαγή χωρίς αποκάλυψη;

Ο δρόμος χωρίς βήματα;

Το παρόν χωρίς χρόνο;

Η ιστορία χωρίς τον ήρωα;

Η καλοσύνη χωρίς την αλήθεια;

Φτηνές απομιμήσεις του εαυτού τους.

Αντεστραμμένα εντούτοις σχηματίζουν μια απάντηση

που ζωγραφίζει το ίδιο το πρόβλημα...

Η ψευδαίσθηση απολαμβάνει το αξίωμα του ρεαλισμού.

Γινόμαστε αποστασιοποιημένα περίεργοι, 

ξεχνάμε το κάλεσμά μας, 

παγώνουμε μπροστά στη θέρμη της επιφοίτησης, 

τριγυρίζουμε άσκοπα, 

θυμόμαστε και φανταζόμαστε ξεχνώντας πως ζούμε, 

αρνούμαστε τη θυσία και το χειρότερο.. 

απευθυνόμαστε προτού αισθανθούμε.

Αμέτρητοι άνθρωποι αποφεύγουν τις ερωτήσεις 

δίχως να εκπλήσσονται με τη βεβαιότητά τους. 

Ίσως γι’ αυτό να είναι θλιμμένοι.