Ήσουν σκυφτός.
Νόμιζα με κάτι ασχολείσαι,
όμως απλώς απέφευγες το πλήθος.
Τη βουή των εμπειριών του.
Σε κοιτούσα επίμονα`
έτσι δεν κάνουν στις ταινίες κι ο άλλος γυρίζει;
Φάνηκε, σε διαπέρασε ρεύμα.
Γεννήθηκε μέσα σου μια ταραχή
κι έψαχνες τα βλέμματα των γύρω ανθρώπων`
ποιος σε σκουντάει;
Πέρασε η απορία κι απλά σ' ακούμπησε.
Συνέχισες να κοιτάς κάτω.
~ ~ ~
"Αυτή τη μυρωδιά κάπου την ξέρω",
έτσι έλεγα όλη μέρα και τη νύχτα σε βρήκα μπροστά μου.
Χωμένος στον κόσμο σου ως τη μύτη,
ανάσαινες μόνο όταν ήσουν σκυφτός.
Μασούσες αδιαφορία
αλλά εμένα δε με ξεγέλασες στιγμή`
είχε πια χάσει τη γεύση της.
~ ~ ~
Ευτυχώς δε με πρόσεξες,
θα έβλεπες ότι είμαστε καθρέφτες
και θα ξυπνούσαν μέσα σου συνωμοσίες.
Εγώ πλεχτή στα χέρια και στο κέντρο σκληρή
εσύ απ'την ανάποδη` σα να μην πέρασε μια μέρα.
Ανοίξαν οι πόρτες
να βρούμε κι οι δυο την ελευθερία.
Σ'ακολουθούσα σαν υπνωτισμένη`
ο δρόμος μας ήταν κοινός,
αλλά σε άφησα να έχεις το προβάδισμα.
~ ~ ~
Παρατηρούσα την αργή σου πορεία,
κάθε σου βήμα χτυπούσε στην καρδιά μου
λες και μου'δινε χρόνο`
μέσα μου έφερες πάλι εκρήξεις.
Άφησα ανθρώπους να χωθούν ανάμεσά μας,
να μπλεχτούν οι σκέψεις τους με τις δικές μας,
ν'αναλάβουν αυτοί τη γείωση της αδρεναλίνης.
Ο φίλος της τη φώναξε..
Μαργαρίτα` ήταν σ'αυτούς που στέκονταν ανάμεσα,
άκουσα το σύμπαν να γελάει
και χαμογέλασα μαζί του κι εγώ.
~ ~ ~
Περπατούσες πλάι σε κάποιον
χωρίς να ξέρω αν είσαι μαζί του`
δε μ'ένοιαζε να τον παρατηρήσω κι αυτόν.
Αρκεί που ξύπνησες μέσα μου εσύ.
Ήτανε ύπνος βαθύς,
δεν ξέρω καν αν με θυμάσαι`
ονειρική ή αληθινή.
Πήρα την απόφαση.
Επιτάχυνα το βήμα μου.
Σε προσπέρασα.
Αν όχι εσένα,
έστω την ιδέα που σου μοιάζει.
