Ραντεβού

Χαμόγελα πόνου αναζήτησαν μάτια να αγαπηθούν.
Στη λύτρωση του θανάτου περίμεναν να χαθούν κι έτσι έγινε.
Κανείς δε σάλεψε μέχρι τότε, και το κουράγιο αγκαλιά με τη μοναξιά του.
Πόνος για συντροφιά και αγάπη για νανούρισμα - εξάρτηση ανθρώπινης φύσης.
Η συνήθεια έγινε όνειρο.

Γιατί κρύβεσαι; Ποιον φοβάσαι;
Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πως νιώθεις.
Δεν θα περιμένουν για μια ζωή.
Δεν ξέρουν τι σημαίνει υπομονή κι όποιος ξέρει, περιμένουν να τους διδάξει.

Ο ήλιος σβήνει, δεν με κοιτά όπως τότε.
Νυχτώνει και μια βροχή ζυγώνει.
Ο χρόνος χάνεται ανάμεσα στις μέρες.
Μια ζωή δεν είναι αρκετή όταν υπάρχουν παντού όρια.

Η νύχτα είναι το όριό μου και μέχρι τότε εγώ θα σώσω τον κόσμο.
Όσο ο ήλιος ξαπλώνει, εγώ θα ζω με δόξα.
Αν έχω να χάσω κάτι, θα είναι γιατί κάποτε το κέρδισα με τιμή κι ευγνωμοσύνη.
Τώρα όμως θα δημιουργήσω έναν δικό μου κόσμο.
Ό,τι δεν είναι έτοιμο να τον δεχτεί, ας είναι.
Δεν φοβάμαι να καταστρέψω ό,τι έφτιαξα και σίγουρα δεν θα διστάσω.
Έχω ραντεβού με τη μοίρα.