Ξεκλειδώνοντας τον Χρόνο...

Στο μυαλό και στη καρδιά.
Στο πρώτο κατοικώ εγώ, μα στο δεύτερο κι εσύ.
Συναισθήματα, πεταμένα στο σπίτι σου,
έκλεισες τη πόρτα κι έφυγες.

Κι αν δεν ξαναγυρίσω;
Αν δεν έχω σπίτι, σε ποιον άνθρωπο θα το βρω;

Τι λέω; Που πάω;
Κοιτάζω τη ψυχή μου στον καθρέφτη αλλά δεν μου λέει.
Βλέπω έναν δολοφόνο.
Όλο σκοτώνει μέχρι να γίνει θύμα του εαυτού του.

Και τώρα;
Είναι η σειρά του.

Και τι κάνει;
Προσπαθεί να σώσει ό,τι έμεινε.

Τι έμεινε;
Τίποτα.

Ωραία. Κοίτα τώρα πόσο χώρο έχει για να δημιουργήσει πάλι ό,τι θέλει...

Τι θα κάνεις;

Ό,τι και πριν.

Αυτό είναι η αιωνιότητα,
και στην αιωνιότητα δεν υπάρχει πριν.

Ξεκλειδώνοντας τον χρόνο

βρήκα το για πάντα σε μια φωτογραφία,

το τίποτα σε μια στιγμή             

και το κενό σ' ένα συναίσθημα.