Χωρίς Φωτιά

O καπνός απ’τα τσιγάρα μου, σχημάτισε εικόνες.

Γράμματα, σχέδια, μορφές.

Την όψη.. και την κόψη σου.

Διαγράφει το δρόμο προς την ένωση.

Τον διέγραψε κι ας μη μας ένωσε ποτέ.

Στον κάδο των α-χρήστων.

Ο καπνός θυμίζει ότι μου 'βαλες φωτιά.

Γέλασες, φούντωσε, έφυγες.

Καρβούνιασε τις αναμνήσεις και μ’ έκαψε με επιπλέον σκέψεις.

Αυτά που μοιραστήκαμε κι αυτά που θα μας άξιζαν γίνηκαν στάχτη.

Δεν ήθελες ίσως να σου πιάσουνε τον χώρο.

Καπνός έγινες όταν κατάλαβες πως δεν καταλαβαίνεις. 

Δε σ’ αδικώ.

Το γκρίζο ήτανε χρώμα του ουρανού σου`

αν το’χα ψυλλιαστεί πως μόνο εγώ τον βλέπω έτσι, δε θα ’φταιγες εσύ.

Απ’τον καπνό χτυπούν συναγερμοί.

Έρχονται σώματα ασφαλείας` 

κι ασφάλεια δεν ένιωσα ακόμη.