Οδηγεί σε μένα

Είναι περίεργο, ξέρεις, να περπατάς στους δρόμους και
να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια.
Καιρό τώρα αναζητώ το βλέμμα σου και δεν το βρίσκω.
Φωνάζουν οι άγνωστοι τ'όνομά σου και
νομίζω πως άρχισαν ν'ακούγονται οι σκέψεις μου στον κόσμο.
Ενικός. Σκέψη. Η δική σου.
Ακούω κάτι βράδια τη φωνή σου και
δεν πιστεύω στα όνειρά μου.
Μέχρι κι αυτά εσένα αντηχούν.
Πήρα που λες ένα κέρμα.
Κορώνα (στο κεφάλι μου θα ήσουν) ή
γράμματα (που κάηκαν πριν διαβαστούν).
Θα στο στείλω να το 'χεις.
Έτσι κάνουν όταν το δώρο είναι κολόνια.
Κι εσύ το άρωμά σου μου το χάρισες.
Δεν το θυμάμαι.
Κι όμως ακόμα το φοράω.
Και το χρώμα σου φέτος φορέθηκε πολύ.
Έχω γεμίσει έναν κουμπαρά για χάρη σου (όχι προς τιμή σου).
Εκεί ρίχνω τα νομίζματά μου για όσα δε βρήκα τον τρόπο να ρωτήσω.
Πριν χαθείς, έστειλες μήνυμα. Στο παραμύθι "Ο Παρατηρητής".
Το διάβασα τυχαία. Και τότε κίνησα παράλληλους κόσμους να σε βρω.
Είπες να μην προσπαθώ να σ'ερμηνεύσω.
Να μη χαραμίσω άλλο πνευμόνι.
(Εσύ και τα μισόλογά σου.
Για πες μου, πώς να το κόψω όταν σε βλέπω στις σκιές του;)
Σου είπα μη λες μεγάλα λόγια. Ας είμαστε απλά μαζί.

Κολλάω αφίσες.
"Χάθηκε έρωτας. Τον ψάχνω και με ψάχνει.
Αν ρωτήσει, πείτε του ν'ακολουθήσει την καρδιά του."