Κάνω λάθη, πως να μην έχεις παράπονο;
Λες ψέματα, γιατί θες να τα πιστέψω, για να πιστέψεις κι εσύ δίχως ενοχές; Πως να μην καταλάβω κάτι που κάποτε έκανα κι εγώ; Λέω πως με έχω συγχωρήσει αλλά κάθε φορά που με φέρνουν αντιμέτωπο με το παρελθόν, βρίσκω το παρόν μεταμφιεσμένο. Έχω τη δύναμη να συγχωρώ αλλά έχω και την αμαρτία του θυμού - όπως έχω και το δικαίωμα να προχωράω με μικρά βήματα στον δικό μου καιρό. Μπορώ να εξοργιστώ χωρίς να φοβάμαι τους φόβους σας γιατί είμαι έτοιμος να δω πέρα από την ύλη που κάποιοι, κάπου, κάποτε μου την ονόμασαν όριο.
Όσο βρίσκομαι άλλο τόσο χάνομαι.
Με μεθάει αυτό το συναίσθημα αλλά εγώ συνεχίζω να γεμίζω το ποτήρι.
Η καλοσύνη μου χρειάζεται και λίγη κακία για να μην την εκμεταλλεύεται ο κάθε μαλάνθρωπος και πάλι καλά να λες γιατί τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο στο κόσμο μας. Αλλά μια αντίληψη μπορεί να γίνει.
Κατάλαβέ με, είναι πιθανό να μην με καταλάβεις ποτέ.
Εδώ σε θέλω όμως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο