Η κατάρα της νίκης

Έπεσα να κοιμηθώ μα δεν σηκώθηκα ποτέ.

Ήθελα παρέα να με κρατάει εδώ στη γη.

Ο εαυτός μου δεν υπήρχε εκεί που ήταν, ήμουν ελεύθερος.

Ανεξάρτητος από κάθε νήμα που με ένωνε με όλα τα συναισθήματα.

Έτοιμος κι ελεύθερος να νικήσω, να χάσω... να μην ονομάσω τις πράξεις μου.

Έτσι δεν έδωσα νόημα στην ύπαρξή μου όσο ήμουν εκεί.

Δεν πειράζει...

κάποτε θα επιστρέψουμε εκεί....εδώ....παντού...

κάποτε θα νικήσουμε...

κάποτε θα ξεχάσουμε...

Τότε θα έχουμε μεταμορφωθεί και θα μιλάμε άλλη γλώσσα.