Επαφή

Πάλι σου έδωσα όνομα. Μ'αυτό σε αποκαλώ τώρα. Σου πάει, δεν μπορείς να πεις. Μπορείς, τι δεν μπορείς δηλαδή.. αφού εσύ τα κανόνισες όλα.

Το παραδέχομαι, σ'αποφεύγω. Πάντα μ'άρεσε να κρατάω αποστάσεις, λες κι είχε ποτέ σημασία` μέσα μου σε κουβαλάω. Σε βλέπω μέχρι και στον καθρέφτη.

Δεν παρεμβαίνεις στη ζωή μου συχνά` όμως όταν το κάνεις, γίνεται θεαματικά. Τραντάζεις το έδαφος, ταράζεις τα νερά, φοβάσαι` μήπως η παρουσία σου δεν είναι αισθητή. Ή έστω. Πως δεν θα μπει σε υψηλή προτεραιότητα.

Ξυπνάς και κοιμάσαι μαζί μου. Κι εσύ μέσα σου με κουβαλάς. Έτσι εξηγούνται τα χαρούμενα και τα μίζερα πρωινά μου. Τα βράδια αφήνουμε το σώμα κι αλληλεπιδρούμε στον αιθέρα. Ένας προς Ένα. Τίμια πράγματα. Τη σύνδεση την εξελίσσουμε μαζί.

Θέλω να ξέρω πως γελάς. Γι'αυτό σου στέλνω τη χαρά όσων συμβαίνουν. Ο μόνος τρόπος να τη μοιραστώ είναι να τη δεχτώ όπως προσφέρεται. Κι αν δεν είναι χαρά, να'ναι εκτίμηση. Ή ευγνωμοσύνη.

Έστω, έρωτας.

Πάλλεσαι.

Αφέσου.

Θα εκραγούμε μαζί.