Συγγνώμη

Συλλογική. Δεν θέλω κανείς να την πάρει προσωπικά, κι ας απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Πληθυντικός ευγενείας –έστω και τώρα, γιατί όταν χρειάστηκε, φάνηκα αγενής. Κι ας μην ήταν σκοπός μου. Δεν κρίνω απ’το αποτέλεσμα -κρίθηκα όμως από αυτό, δικαιολογημένα. Κανείς δεν έχει χρέος να γνωρίζει τους λόγους μου και να καταλάβει ότι αν τον πλήγωσα, ήτανε άθελά μου.

Συγγνώμη λοιπόν.

Από σένα που αποκάλυψα το μυστικό σου, επειδή δεν ήξερα ότι ήταν κρυφό.
Από σένα που πρόδωσα κι έφυγα, για να μη χρειαστεί να στο πω κοιτώντας σε στα μάτια.
Από σένα που κρατούσα αποστάσεις και δεν άφηνα να δεις ότι ήθελα να τρέξω κοντά σου.
Από σένα που δε σου έδωσα να καταλάβεις ότι σε συγχώρεσα ήδη.
Από σένα που όταν γελούσες ένιωθα πλήρης, αλλά δε σου το είπα για να μην κορδωθείς.
Από σένα που δεν απάντησα όταν ρώτησες κάτι απλό, από φόβο να μην πλησιάσεις.
Από σένα που ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά, αλλά φερόμουν σαν να ήσουν ξένος.

Ζητώ συγγνώμη.

Από σένα που τα γράμματα που σου έστειλα είναι λιγότερα από αυτά που έχω γράψει.
Από σένα που τα λογοπαίγνιά μου σε μπέρδεψαν αντί να αποκαλύψουν την αλήθεια.
Από σένα που είχα απαιτήσεις τις οποίες δε μαρτύρησα ποτέ.
Από σένα που έφευγα αφήνοντας πάντα ένα κομμάτι μου πίσω.
Από σένα που δε σε πίστεψα όταν μου έδειξες ξεκάθαρα ποιος είσαι.
Από σένα που δεν πίστεψα ότι μπορεί όντως να βλέπεις ποια είμαι.
Από σένα που επέτρεψα σε άλλους να σε μεταφράσουν εκ μέρους μου.

Συγγνώμη.

Για τότε που είπα πως δε θυμάμαι.
Για τότε που είπα ότι ξέρω.
Για κάθε φορά που μετέθεσα την ευθύνη της αλήθειας μου σε δεύτερο χρόνο.
Για κάθε φορά που υπολόγισα σε επόμενη ευκαιρία.
Για όσα είπα χωρίς να εξηγήσω τι εννοώ.
Για όσα υπονοούσα χωρίς να τα λέω.
Για την πρώτη φορά που ενόχλησα` κι ακόμα περισσότερο,

για τις φορές που ακολούθησαν ώσπου ν' αποδεχτώ τις συνθήκες.