Άλυτο Μυστήριο

Από πού να ξεκινήσω να εξηγώ,
όταν αυτά που νιώθω για σένα
είναι κασέτα με τραγούδια ραδιοφώνου;

Χαλασμένο πικάπ,
λέει η αντίδραση μέσα μου

Πώς να εξομολογηθώ τον έρωτά μου,
όταν αυτά που πιστεύω για σένα
είναι ήχος γέλιου κι απόλαυσης
που οι λέξεις δεν περιγράφουν;

Μονόπλευρες μνήμες,
συνεχίζει ακάθεκτη

Τι ευκαιρία να ζητήσω,
όταν δεν ξέρω αν με δέχεσαι στα όνειρά σου
τόσο επεισοδιακά όσο οι δικές σου επισκέψεις
επηρεάζουν ακόμη κ τον ξύπνιο μου;

Η απόσταση είναι απάντηση,
επιμένει

Πότε να διαλέξω να ευχηθώ,
όταν σ'αισθάνομαι ακόμα κ τη μέρα
χωρίς να βλέπω κάθε πότε πέφτουν αστέρια
για να πω το όνομά σου τη σωστή στιγμή;

Δε σ'ακούει μέσα απ'το κουτάκι σου,
σκαλίζει πληγές

Ποιος να μου δώσει το ελεύθερο,
όταν ακόμα τριγυρνάω
μαγεμένη από την ύπαρξη
που φωτίζει τα μάτια σου;

Σε απελευθέρωσε καιρό απ'το λυχνάρι σου,
λέει ευθαρσώς

Γιατί να αποδεχτώ τη σιωπή,
όταν αυτό που ξύπνησες μέσα μου
σε καλεί, γκρεμίζοντας τα τείχη
της μέχρι τότε ζωής μου;