Διάβασα τα παλιά μου. Τόσοι άνθρωποι έχω υπάρξει, που πλέον δεν ξέρω ποια είμαι. Σε τόσους έχω απευθυνθεί, που δεν καταλαβαίνω αν έχω στα αλήθεια μιλήσει.
Τόσο εύκολα διαβάζεις τα προηγούμενα, που τα επόμενα μοιάζουν να δυσκολεύουν. Αυτός είναι ο λόγος που τ’ αποφεύγω. Πάντα κρατούσα ημερολόγιο, ποτέ δεν το είχα για πάντα. Το καλό των δημοσιευμένων σκέψεων είναι πως δεν γίνονται δημόσιες. Χίλιοι να τις διαβάσουν, κανείς δεν είναι πιο κοντά στο να με γνωρίσει. Κανείς που δεν θα μπορούσε να με γνωρίσει ακόμα κι αν στεκόμουν σιωπηλή πλάι του.
-Τι άνθρωπος είσαι;
ρωτούν όσοι δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ.
Περικλείεται η αλήθεια σε λέξεις;
Θέλησα να μου συστηθώ απ’ την αρχή. Μπήκα να διαβάσω τα παλιά. Τα περισσότερα μου ήταν καινούρια. Όχι επειδή δεν ξέρω γιατί ή πότε ή πώς είχαν γραφτεί, ούτε επειδή τα είχα όντως γραμμένα. Το να βρεις λέξεις που εκφράζουν δεν σημαίνει να μείνεις ίδιος.
Δεν είναι η κατανόηση το ζητούμενο, αλλά η ερμηνεία. Και κάπως έτσι, οι χίλιοι που έχω υπάρξει, βρίσκονται σπίτι. Ένα σπίτι που όχι απλά τους χωράει: τους αποδέχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο