Αντικειμενική Υποκειμενικότητα

Ρούχα ξεχειλωμένα, ρούχα που δε μου κάνουν

σαν τις ιδεολογίες σας που βάλθηκαν να με ξεκάνουν.

Ρούχα παλιά, ρούχα σκισμένα

σαν τα πιστεύω σας, δεύτερο χέρι ραμμένα.

Είν' ακριβό το φαΐ και θησαυρός το νερό,

μα η βιτρίνα λέει "τζάμπα το νέο κινητό!"

Κουμπάκια πατάω και ζωές ακυρώνω,

το "ψηφιακό μου εγώ" όποτε θέλω αμαυρώνω.

Η γνώση αλλάζει, η αλήθεια σε σκιάζει,

με προδομένο εαυτό η εικόνα σου μοιάζει.

Σε μάθαν τα μέσα πιο καλά απ'τους γειτόνους,

μας κρατούν μουδιασμένους, μας θέλουνε μόνους.

Οι έννοιες έχουν βάθος κι οι λέξεις μας στίγμα

εύκολα αντιλαμβάνεσαι της καρδιάς μας το ρήγμα.

Εχθροί εκεί έξω κι οι σωτήρες παντού,

ο θεός μας, λέει, είναι η πηγή του κακού.

Η λαχτάρα κ η αγωνία γι' ασφάλεια και πλούτο

στην ατιμία ωθήσαν τον υπάκουο Βρούτο.

Καταλογίζονται ευθύνες, επιθέσεις και φόνοι

σε κάθε ελεύθερο κι αυτοελεγχόμενο πιόνι.

Το παιχνίδι άνισο κι η δικαιοσύνη αδικεί`

στην ένταση συμβάλλουν φανατισμένοι οπαδοί.

Άνθρωποι στον κόσμο τους, έρμαια συμφερόντων

πουλάμε τις ψυχές μας στο όνομα αρχόντων.

Μια δύναμη στο κέντρο επιβλέπει τους γύρω

κι οι τράπεζες τύχαν το μεγαλύτερο κλήρο.

Αφήνουμε πείνα, αρρώστιες, θανάτους, πολέμους,

τα δικαιώματα να σκορπούν στους πέντε ανέμους.

Μας παραλύουν η θλίψη κι ο πόνος, η αδυναμία, η μιζέρια,

τη Συνείδηση πνίγουν τ' απελπισμένα μας χέρια.

Μα ό,τι νιώθω το εκφράζω, γιατί ζω κι ονειρεύομαι...

αυτά τα ρήματα έχω και την Ύπαρξη γεύομαι.