Ανατροπή

Ξάπλωνα στο κρεβάτι με τις ώρες και οι σκέψεις μου τύλιγαν τα κόκκαλά μου.
Όνειρα λύναν το νήμα του νοήματος που έδωσα σε μια ανάμνηση.

Το κρεβάτι σου θέλησα να γίνω, αλλά όχι όπως έγινες εσύ το δικό μου, το αντίθετο, αυτό που μόνο εγώ μπορώ να γνωρίζω.
Στο σκοτάδι της νύχτας φώτιζαν οι αναμνήσεις που είχα ερωτευτεί.

Είμαστε οι αναμνήσεις μας;
Γιατί αν δεν είμαστε...

Αν υπάρχει μόνο το τώρα...
Που είμαστε τώρα;