Ονόματα

αγάπης και μίσους.
Σπασμένα είδωλα με μισή ουσία και μελαγχολική επιφάνεια.
Χαμένα στον κύκλο του χρόνου, λίγοι τα θυμούνται, οι άλλοι τα ξεχνούν.
Ποιος τα μεταφράζει;
Τι βρίσκεται σε ένα όνομα;

Όχι, μη μου δίνεις ψευδώνυμο, έχω το δικό μου κι άλλα τόσα!
Μου δίνεις το όνομα σου; Ή μάλλον, θέλω να μου ανήκει;
Θα είναι αληθινό; Θα είναι το αληθινό;
Κι αν είναι, τι σημαίνει αυτό; Ή μαλλον, τι θέλω να σημαίνει;

Έχασα την ουσία σου. Την ήθελα πραγματικά για να την αφήσω;
Ευτυχώς δεν ήταν απλό. Έχω και τη δύναμη να περιπλέκω, να 'μαι καλά.
Βαριέμαι τώρα, κουράστηκα μισός άνθρωπος να υπάρχω.

Ονόματα.
Φυλακές συνείδησης.
Τις φέρνει το μέλλον στο παρόν για να γίνουν παρελθόν για να μην φύγουν.
Φεύγουν;

Έφυγαν.
Ούτε λέξη τώρα.
Ίσως να τις παρέσυρε το τελευταίο δάκρυ.

Είμαι έτοιμος να κλείσω το βιβλίο
και θα γράψω ένα χωρίς λέξεις,
γιατί δεν με πείθουν πια.
Θέλω μόνο να γελάω με αυτές.
Και γελάω καθώς φεύγω
γιατί τώρα ακούω τον ήχο της σιωπής μου.