Στα Δύο

Τι έχω αφήσει ασυγχώρητο;
Σε τι είδους μαγεία συμβιβάστηκα για να έρθω σε αυτή τη ζωή;

Τρεις διαστάσεις κι όμως όλα είναι σε ζευγάρια.
Ποιος έσπασε τη καρδιά;

Έπρεπε να το είχα τελειώσει τη πρώτη φορά.
Να γιατί δεν κάνω αυτό που πρέπει.
Γιατί το θέλω μου δεν το ξέρω αρκετά καλά, γιατί το φοβάμαι.
Αν δεν το φοβόμουν, θα το ήθελα;

Σπασμένοι όλοι στα δύο.
Το ένα εδώ, το άλλο εκεί.

Εγώ έσπασα τη καρδιά γιατί της έδωσα μια νέα ελπίδα που κάποτε υποτιμούσα.
Πως να σε συγχωρήσω τώρα που πήρα όλο το βάρος πάνω μου;
Γιατί να πιστέψω πως μου άξιζε κάτι τέτοιο;

Ο όρκος ήταν ένας και τον έσπασα κι αυτόν στα δύο για να κερδίσω χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Είμαι δεμένος με τον φόβο μου. Φοβάμαι να τον αφήσω.
Η υπέρβαση ακόμα με περιμένει και η πίστη μου αλλάζει κάθε στιγμή.

Αυτή η ευθύνη με υπερβαίνει.
Η ευθύνη του νου - αν δεν διατάζω τις σκέψεις μου τότε τις υπακούω.
Η εξέλιξη μου φωνάζει να αφήσω τον άνθρωπο μέσα και να πιάσω τον υπεράνθρωπο.

Το σώμα μου είναι ολόκληρο όμως δεν με ολοκληρώνει, χρειάζομαι άλλο ένα.
Η καρδιά μου δεν έσπασε τελικά, την έκοψα στα δύο.
Δεν περιμένω κάποιον να την ενώσει ξανά, αυτή είναι δική μου δουλειά.
Κάτι όμως είναι στο δρόμο που θα με κάνει να του τη δώσω ολόκληρη κι ας φύγει μετά.
Θα την έχω χαρίσει πρόθυμα.