Η Ώρα της Ανακάλυψης

Η αγάπη μας βάζει να λέμε ιστορίες.
Τα λάθη τα σβήνουμε με θυσίες.

Εκείνοι που δεν ξέρουν ίσως γελάσουν.
Εκείνοι που ξέρουν θα γελάσουν αλλά θα ξέρουν γιατί γελάνε.

Μάθαμε την αλήθεια. Τίποτα δεν έχει νόημα.
Εμείς το δίνουμε σε κάτι που δεν έχει. Αυτο είναι η μαγκιά μας.

Δημιουργούμε κάτι που δεν υπάρχει.
Όταν εξυπηρετήσει το σκοπό του επιστρέφει στην ανυπαρξία.

Αν μας ρωτήσει κανείς...
Έτσι! Γιατί μπορούμε.

Πρέπει να καταλάβεις ένα πράγμα:
όλοι μας θέλουμε να μας καταλαβαίνουν και να τους καταλαβαίνουμε.

Αυτό είναι το μυστικό.
Θέλω να καταλαβαίνω τι περνάς και να καταλαβαίνεις τι περνάω.

Όταν νιώθεις, θέλω να συμπεριλαμβάνεις κι εμένα.
Όταν με σκέφτεσαι, θέλω να ξέρω.

Αλλά είσαι μαλθακός κι εγωιστής σαν κι εμένα.
Αλλά εσύ δεν είσαι μόνο σαν κι εμένα, είσαι και σαν εκείνους τους θρήσκους.

Στον Θεό στρέφονται μόνο όταν τον χρειάζονται.
Στον διάβολο στέλνουν ό,τι δεν χρειάζονται.

Αν αυτοί οι δύο δεν ζουν μέσα μας τότε πως έχουμε πάρει τους ρόλους τους;

Δεν είναι μόνο ο Θεός που χρειάζεται την αγάπη μας αλλά και ο έκπτωτος άγγελος γιατί από εκείνον λείπει. Τι αλληγορία! Εκείνος που φέρνει το φως να χάνει το δρόμο της αλήθειας του. Ο Θεός ξέρει. Είμαστε κομμάτι του κι έχουμε τη θεϊκή του δύναμη να αγαπάμε και να συγχωρούμε τα πάντα χωρίς εξαίρεση. Το αν χρησιμοποιούμε αυτή τη δύναμη είναι άλλο θέμα.

Άραγε οι άγγελοι έχουν ελεύθερη βούληση; Αν δεν έχουν, είναι κακό που ένας ήθελε να έχει; Κι αν απόκτησε, τότε εμείς τι είμαστε; Τι είναι ο άνθρωπος; Ποιος είναι ο έκπτωτος άγγελος;

Σκέψου κι ας ρωτάω ρητορικά.

Τι κι αν μάθουμε, κάποια στιγμη αυτή η γνώση θα επιστρέψει σπίτι της.

Μέχρι τότε... θα είμαστε εδώ!