Ζωή είσαι μικρή

- Ζωή είσαι μικρή.

- Δεν είμαι μικρή. Είμαι απλά νέα. Γι’ αυτό εμπνέω μια βιασύνη. Να προλάβω να συμπεριλάβω στα πλάνα μου τα πάντα.

- Νέα, ε; Έτσι εξηγείται που είσαι φοβισμένη. Νέα και άμαθη.

- Ξεχνάς πως έχω 6 δισεκατομμύρια ψυχές να προσθέτουν εμπειρία στις στιγμές μου; Είμαι πιο ώριμη απ’ όλους τους νέους συγκεντρωμένους.

- Αν είσαι τόσο ώριμη, γιατί δολοφονείς όποιον σ’ έχει δική του;

- Δεν υπάρχει δόλος. Είμαι απλά φονική. Κανείς δε ζει για πάντα. Έτσι λέει το Σχέδιο.

- Πες μου γι’ αυτό το Σχέδιο! Ποιος το έβγαλε; Πού θα βρεθώ όταν πεθάνω; Πώς ήρθα; Πότε θα φύγω; Τι κάνω εδώ; Γιατί υπάρχω;

- Δε γίνεται να μάθεις.

- Μυστικοπαθής μας βγήκες.

- Μυστηριώδης. Δέξου το πως δεν αποκαλύπτω τα πριν και τα μετά μου.

- Είσαι λίγο παρανοϊκή, το ξέρεις;

- Είμαι ψευδαισθητική. Δεν το κάνω όμως για μένα.

- Αλλά για ποιον;

- Σου δίνω τη δύναμη να πλάθεις σενάρια για τον κόσμο. Εσύ δεν ήσουν που ζήτησες να τον αντιληφθείς;

- Χάρη μου κάνεις δηλαδή;

- Δε φταίω εγώ. Είναι στη φύση μου να ‘μαι χατιρική.

- Εγώ για αναποφάσιστη σε κόβω.

- Έχεις Ελεύθερη Βούληση να με βλέπεις όπως θες. Αυτή ακριβώς είναι η χάρη που σου κάνω.

- Δεν μπορείς δηλαδή να διαλέξεις εσύ και πέταξες τη μπάλα σε μένα.

- Κάθε άλλο! Είμαι πολύ ξεκάθαρη. Τις προτιμήσεις μου στις δείχνω κάθε μέρα. Τι φταίω αν δεν προσέχεις τα σημάδια;

- Σε συμφέρει αυτή η οπτική.

- Με βρίσκω ηθική που αδικώ αυτούς που το επιτρέπουν.

- Εγώ επιφανειακή θα σ’ έλεγα..

- Δικαίωμά σου. Είμαι τόσο επιφανειακή όσο ο καθρέφτης που κοιτάζεις.

- Τίποτα πρωτότυπο δεν έχεις να μου πεις;

- Γνήσια με νοιάζει να ‘μαι. Να είναι αυθεντικές οι ανατροπές μου.

- Απολαμβάνεις το σόου τελικά.

- Είναι στη φύση μου να είμαι θεαματική. Παράσταση η ζωή σου, σινεμά τα τελευταία σου λεπτά. Παίξε εσύ το ρόλο που ονειρεύτηκες κι άσε τα υπόλοιπα σε μένα.

- Είσαι ένας μύθος δηλαδή;

- Αντιθέτως, είμαι ιστορική. Γι’ αυτό σας κάνω μάρτυρες των όσων μου συμβαίνουν.

- Όλα γύρω από σένα θέλεις να γυρίζουν.

- Αυτό που λες δε βγάζει νόημα. Ξέχασες πως είμαι λαοκρατική; Αν δε σας αρέσω, αλλάξτε με. Μη ρίξετε την ψήφο εμπιστοσύνης.

- Νομίζεις είναι εύκολο; Γίνεσαι προκλητική.

- Καθόλου προκλητική, απλώς τολμηρή.

- Δε δίνεις πολλά περιθώρια, όμως.

- Όσα αρκούν για να επιλέξεις αν θ’ αρπάξεις τις ευκαιρίες που προσφέρω.

- Είσαι ζαβολιάρα, είναι περαστικές αυτές οι ευκαιρίες.

- Είμαι ζωηρή και το απολαμβάνω. Τόση ενέργεια έχω, διαρκώς κινούμαι. Τι φταίω εγώ αν δε θέλεις να αλλάξεις κι αφήνεις να χαθούν μέσα απ’ τα ίδια σου τα χέρια;

- Γίνεσαι επιθετική.

- Είμαι πράγματι βίαιη ανά στιγμές. «Κλοτσάω» όταν αγνοείς πόσο αξίζω.

- Πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι έχεις σημασία;

- Αν δεν είμαι αξιόλογη, τότε πώς όλοι αναφέρουν τ’ όνομά μου;

- Απλά είσαι κοινή για όλους, τίποτα παραπάνω.

- Είμαι όντως οικουμενική. Δεν το λες και τίποτα.

- Επιτέλους παραδέχεσαι ότι ανήκεις στους ανθρώπους.

- Όχι ακριβώς. Είμαι δημόσια επειδή δεν αποτελώ ιδιοκτησία κανενός, όχι αντιστρόφως.

- Αφού εμείς σε ορίζουμε, τι λες;

- Είμαι κυρίαρχη. Τους νόμους που με εξουσιάζουν δεν μπορείς να τους αγγίξεις.

- Τους νόμους της φύσης εννοείς;

- Δεν περιορίζομαι σ’ έναν πλανήτη. Είμαι συμπαντική. Έχω το γονίδιο των εκρήξεων που μ' έφεραν εδώ.

- Ναι, όμως αλλιώς ξεκίνησες κι αλλού έχεις καταλήξει…

- Φυσικά. Είναι επιλογή μου να είμαι προοδευτική. Εξελίσσομαι πάντα και παντού.

- Κι εμείς τι είμαστε; Τα πιόνια αυτής σου της πορείας;

- Δε βλέπω πιόνια, μονάχα όργανα.

- Το ίδιο κάνει, πάψε να παίζεις με τις λέξεις!

- Δεν είναι το ίδιο! Τα όργανα βγάζουν μουσική κι εκφράζουν τον παλμό μου. Είμαι να ξέρεις ρυθμική.

- Δυσνόητη είσαι κατά βάση. Μια μέση λύση δε σου κάνει;

- Πες με υπερβολική. Προτιμώ τα άκρα από τη μετριότητα με την οποία θες να με συγκρίνεις…