Ταράτσες

Φανταζόσουν το αύριο με ψεύτικες ελπίδες.
Έτρεχες στους δρόμους με τους φίλους σου.
Κυνηγούσες μυστήρια που σε προκαλούσαν.
Ήσουν στη ταράτσα όταν τον είδες,
ντυμένο στα μαύρα
να τον χτυπάει ο άνεμος
αλλά σε είχε δει πρώτος.

Φαντάσου έναν κόσμο με χρώματα.
Να κολυμπάς και να αναπνέεις κάτω απ'το νερό.
Να ανακαλύπτεις απαντήσεις στον ουρανό.
Να είσαι παντού ταυτόχρονα, όπως εκείνος,
ντυμένος με φως
να σε αγκαλιάζουν οι φλόγες του
αλλά στάχτη να γίνονται μόνο οι αναμνήσεις.

Φαντάζομαι μέρη με μαγικούς ανθρώπους και κάστρα που προσφέρουν εμπειρίες.
Ο κόσμος αυτός μου ανήκει και του ανήκω.
Σύντομα θα αποκαλυφθεί μια ψυχή που δεν είναι κανενός.
Σε κάθε σκέψη είμαι εκεί, όπως μόνο εγώ ξέρω
είτε είμαι στο σώμα μου είτε όχι
γνωρίζοντας εκείνα που δεν μου λέω
και θυμάμαι τότε που ήμασταν μικροί
αλλά δεν ήμασταν εμείς.