Ψυχή από αστέρια

Ψυχή φτιαγμένη απ' τα αστέρια,

γιατί νοσταλγείς;

Θυμάσαι την πατρίδα σου και πονάς'

γιατί ξέχασες πως την κουβαλάς σε κάθε σου κόκκο.

Άπλωσε επί τέλους προς τα μέσα τα χέρια σου

και γίνε φωναχτά το φως που ήδη είσαι.

Λάβε ξανά τη θέση σου στο διηνεκές του μαύρου χρόνου

και, σαν έτοιμη από τη γέννα σου, πάψε να τον φοβάσαι.

Άκου για μία μονάχα στιγμή τις σκέψεις σου

και νιώσε...

Αν δεν ήταν αυτό το αλαμπές στερέωμα των στιγμών,

πώς θα έλαμπε άραγε η ολόλευκη Αιώνια Ύπαρξη,

σε κάθε κοινό - περιστροφικό - σας ταξίδι;

Και πώς αλλιώς θα ξυπνούσες κι εσύ απ' τη λήθη σου,

που σημαιοφορώντας τις μνήμες σου,

ξέχασες να υμνείς το Παρόν σου;

Κι αν πράγματι ο εξωτερικός κόσμος

είναι μία εσωτερική πραγματικότητα*,

τότε εσύ,

ψυχή που ακόμη εθελοτυφλείς στο σκοτάδι σου,

καλά θα κάνεις 

ή ν' αρχίσεις να ονειρεύεσαι ξύπνια

ή να πάψεις πια να κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά.

Ψυχή φτιαγμένη απ' τα αστέρια,

γιατί κάθεσαι;

Στείλε στο διάολο όσους σου τάζουνε τον ουρανό με τ' άστρα.

Για να μην τ' αναγνωρίζουν μέσα σου,

πάει να πει δεν τα γνωρίζουν καθόλου.

Κι αυτοί που υπόσχονται αυτά που δεν κατέχουν,

δεν είναι, παρά φαίνονται'

γι' αυτό και γυροφέρνουν.

Δεν έχουν φως και θέλουν το δικό σου.

Νυχτοπεταλούδες που παρέμειναν κάμπιες

και παραμονεύουν αδηφάγες το φως της αλήθειας σου.

Έχοντας, μάλιστα, μελετήσει πολύ καλά την επιστήμη του φόβου τους,

ξέρουν.

Φτερά δικά τους δεν έχουν για να κάψουν'

μπορούν όμως πάντα να δέσουν τα δικά σου

κοιμίζοντας τη Γνώση σου για την Ελευθερία

που έχεις γεννηθεί να θυμηθείς ό,τι κρύβεις σε κάθε σου κύτταρο.

Ψυχή φτιαγμένη απ' τα αστέρια,

αφού το ξέρεις...

η Τέχνη της Μεταμόρφωσης είναι υπόθεση προσωπική'

το ίδιο και της Επιστροφής.

Γι' αυτό, άλλωστε, άλλοι γυρίζουν συνέχεια στις στάχτες

κι άλλοι ξαναγεννιούνται μια και καλή απ' αυτές.

* Fernando Pessoa