Περίμενε τον έρωτα να έρθει να τη σώσει. Και πράγματι, ήρθε. Αλλά δεν την έσωσε κρατώντας της το χέρι κι οδηγώντας την στην ευτυχία. Ήρθε και την καταρράκωσε. Γκρέμισε αυτά που πίστευε γι' αλήθεια, κλώτσησε την εικόνα της για το ιδανικό ζευγάρι, την έσπρωξε στο γκρεμό της ψυχής της, κάθισε στα βράχια (εκεί, στην άκρη) και περίμενε. Την περίμενε μ'ανυπομονησία να σώσει τον εαυτό της, ώστε να επανέλθει ελεύθερη σ' αυτόν. Απαλλαγμένη από τις προσδοκίες για το πώς πρέπει να μας φέρεται η ζωή, λυτρωμένη απ'την ανάγκη να της διδάξει εκείνος τον ορισμό της ευτυχίας. Όσο αυτός στεκόταν στην άκρη του ψηλότερου σημείου προσευχόμενος να τη δει να επιστρέφει, εκείνη βυθιζόταν στο χάος. Έπεφτε όλο και πιο χαμηλά.. φοβισμένη, θυμωμένη, μόνη. Το σκοτάδι της αβύσσου φαινόταν ολοένα πιο πυκνό. Η πτώση έμοιαζε αιώνια, μέχρι που φαντάστηκε ότι αυτήν την κατάρα τη βίωνε ως τιμωρία που εμπιστεύτηκε τον έρωτα. Τι ψεύτης κι αυτός, θεέ μου! Να υπόσχεται ευτυχία και να σπρώχνει στο σκοτάδι, να σκοτώνει ό,τι όμορφο έχεις χτίσει και να οδηγεί στη μοναξιά. Μισή ντροπή δική του που δεν έδειξε έλεος, μισή δική της που το περίμενε απ'αυτόν. Τώρα όμως..τώρα.. τι γίνεται; Πώς θα δώσει τέλος στον πόνο, ν'αρχίσει τη ζωή; Πώς έφτασε αλήθεια εδώ; Άλλο να θες τον έρωτα, άλλο να νομίζεις ότι έχει χρέος να σε σώσει. Να σε σώσει από ποιον; Απ'τον εαυτό σου; Μες στην απόλυτη σιωπή του συνεχόμενου βάθους, ο ψίθυρός του την ώρα που την έσπρωχνε, ακόμα αντηχούσε..
Ο ψεύτης έλεγε αλήθεια.
Φήμες λένε πως όταν ένιωσε ευγνωμοσύνη γι'αυτό το δώρο του έρωτα, ελευθερώθηκε απ'την ιδέα της πτώσης βιώνοντάς την ως κάθοδο από τους ουρανούς. Είδε το φως που είχε θάψει στα χαλάσματα της δύναμής της, εκεί, κάτω απ' το σκοτάδι της. Ο μόνος τρόπος να ταπεινωθεί ήταν να εκτιμήσει το ταξίδι στο χάος. Ο μόνος δρόμος να διαλύσει τον εγωισμό της ήταν να πάψει ν'αντιμάχεται την προσφορά του σκότους. Η μόνη ευκαιρία να επιστρέψει στον έρωτα ήταν να εμπιστευτεί τα θεμέλια του εαυτού της.
Κι όταν εμφανίστηκε.. την άρπαξε.
"Κάνω αυτό που ζήτησες. Λυτρώνω την ψυχή σου από την πλάνη της"
Ο ψεύτης έλεγε αλήθεια.
Φήμες λένε πως όταν ένιωσε ευγνωμοσύνη γι'αυτό το δώρο του έρωτα, ελευθερώθηκε απ'την ιδέα της πτώσης βιώνοντάς την ως κάθοδο από τους ουρανούς. Είδε το φως που είχε θάψει στα χαλάσματα της δύναμής της, εκεί, κάτω απ' το σκοτάδι της. Ο μόνος τρόπος να ταπεινωθεί ήταν να εκτιμήσει το ταξίδι στο χάος. Ο μόνος δρόμος να διαλύσει τον εγωισμό της ήταν να πάψει ν'αντιμάχεται την προσφορά του σκότους. Η μόνη ευκαιρία να επιστρέψει στον έρωτα ήταν να εμπιστευτεί τα θεμέλια του εαυτού της.
Κι όταν εμφανίστηκε.. την άρπαξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο