Το άσχημο παιχνίδι της Ομορφιάς

-Είμαι ένοχος και ούτε ντρέπομαι ούτε φοβάμαι να το παραδεχτώ.
-Είναι νάρκισσος και τον ζηλέυουν.

-Με λένε ένοχο που έκανα κάτι που εκείνοι σκέφτηκαν πρώτοι μα δείλιασαν να δείξουν το αληθινό τους χρώμα.
-Ντάξει, το μαύρο δεν το λες και χρώμα..
-Και να ήταν, θα ήταν το δικό μου.

-Είναι τόσο όμορφος κι όμως δεν του το λένε. Καλά κάνουν;
-Νομίζω ντρέπονται τις σκέψεις τους.
- Άραγε να ξέρουν πως λειτουργεί ο εγκέφαλος;
-Τι εστί ε-γκέ-φα-λος;*
-Αναρωτιέσαι αν γνωρίζουν τι σημαίνει;

-Μπορείς να αναγνωρίσεις την ομορφιά του ίδιου φύλου?
-Αν μπορείς να παραδεχτείς την ομορφιά σου τότε πως να μην μπορείς να τη διακρίνεις σ΄ όλους τους άλλους; Γιατί κρίνεσαι και γιατί τόσα όρια; Αφού όλα αλλάζουν και άλλα ζουν!
-Αν παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι μου αρέσω και το πω σε κάποιον που δεν του αρέσει ο εαυτός του;
-Επιφάνεια ή ψυχή;
-Ας γελάσω!!!
Εκείνοι που καταπιέζουν αυτό που και οι ίδιοι γνωρίζουν, αυτό είναι που έρχεται στην επιφάνεια. Δεν θα το δεις μόνο με τα μάτια αυτό. Και δεν θα υποκρίνεσαι πια.

Δεν ξέρεις τι σημαίνει ομορφιά...
...Και είναι τρομακτική.

*τι περίεργη λέξη!