Σκέφτηκα να γράψω την προφητεία κι ένιωσα θλίψη. Για ένα δευτερόλεπτο, ήμουν πραγματικά λυπημένη. Μετά σήκωσα το κεφάλι μου και το μάτι μου έπεσε στη λέξη που ήταν γραμμένη ακριβώς μπροστά μου. ΕΛΠΙΔΑ. Όλα είναι θέμα χρόνου τελικά. Αποφάσεις του πώς θα στήσεις ένα σκηνικό χρηστό, όμοιο, ομαλό και αρμόττον, που θα'λεγε κι ο φίλος μου ο Αριστοτέλης. Σ' αυτή την κρίσιμη λοιπόν καμπή που δημιούργησα, επιλέγω να πιστέψω ότι αυτός ο συγχρονισμός σημαίνει πως τα προγνωστικά είναι θετικά. Αν στ'αλήθεια με πείσω ότι όλα θα πάνε καλά, πόση περισσότερη πίστη θα έχω στις δυνάμεις μου; Θα'μαι καταρχήν πιο αυθεντική. Η αλήθεια είναι το πιο ατέλειωτο πράγμα στον κόσμο, να ξέρεις. Δεν τη χωράει ο νους σου.. όσο κουφιοκέφαλος κι αν είσαι. Ξέρεις πόσο άδικο θα'τανε για τους άλλους αν μπορούσα να την κάνω δική μου.. Οι άλλοι θα γίνονταν αίφνης "υπόλοιποι". Βεβαίως! Γιατί θα'ταν πιο βολικό να κλείνω στόματα απ'το ν'αντέχω τη δική τους αλήθεια. Θα'ταν η αλήθεια ->(μου)<-. Γάτα θα γινόμουν για πάρτη της. Εφτάψυχη. Εκεί, μέχρι κι ο θεός ξεκουράστηκε. Την Κυριακή. Την επίσημη πρώτη μέρα της βδομάδας δηλαδή. "Κάθε τέλος είναι νέα αρχή" κι έτσι. Υποσυνείδητου τύπου.
Σκέφτηκα να γράψω την προφητεία.
Και μετά λέω..
δε γράφω τα σώψυχά μου καλύτερα;
Πιο εύκαιρα τα'χω.
*Αδερφή ψυχή του αρχάγγελου Ουριήλ
λέγεται πως είναι η Aurora.
Aurora είναι κ τ'όνομα της Ωραίας Κοιμωμένης.
Έτσι κι εγώ στ'όνειρό μου.. μισοκοιμισμένη, λέει, ζούσα
μέχρι που το φιλί της πανέμορφης Ουριήλ
ξύπνησε μέσα μου έναν κόσμο
που ερωτεύτηκα αμέσως.*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο