Προεκλογική εκστρατεία

Η πλειοψηφία κερδίζει. Απ' τους δέκα ψηφίζουν οι έξι, ενώ οι άλλοι τέσσερις απέχουν. Απ' τους έξι, οι δύο θέλουν τον Α, ο ένας τον Β κι οι υπόλοιποι ψηφίζουν Γ. Ο Γάμα λοιπόν κυβερνά και γαμάει και τους δέκα, γιατί η πλειοψηφία των τριών απεφάνθη. Και πας σουπερμάρκετ κι εκεί που είχες μάθει να βάζεις στο καλάθι πράματα της τελευταίας στιγμής, τώρα φτάνεις ταμείο και βγάζεις πραμάτια γιατί δεν έχεις λεφτά. Και πας με πενηντάρικο στο φούρνο (ασχέτως αν είν' το τελευταίο στη μέση του μήνα) κι η γιαγιά από δίπλα το βλέπει και την πιάνεις να κλαίει κρυφά. Ο πλούσιος γίνεται πλουσιότερος κι ο φτωχός νιώθει ένοχος για τον ακόμα πιο φτωχό. Κι οργή. Σκάσε μαλάκα! Πολλά μας τα 'πες τόσα χρόνια. Κρίση, δουλειές, κλεισίματα, κουρέματα, χρέη και κατασχέσεις. Σέλφις, τσεκ-ιν, Μύκονος, άιφον, παντελίδες. Αυτ' είν' η δεκαετία σου, άνοιξε τα στραβά σου! "Ελπίδα για το αύριο" κι ας θάψαμε μόλις τη σημερινή. "Πάμε μπροστά" κι ας είδαμε ότι είναι γκρεμός. Ποτάμια που πηγάζουν από βούρκους και καταλήγουν σε υπονόμους. Ενότητες πολιτικών που μια ζωή φεύγουνε από κάπου. Νεκρή θάλασσα και νεκροί στη θάλασσα. Μπερδεύουμε τα όχι και τα ναι, αλλά ακόμα κουνάμε σημαίες. Όλοι για την Ελλάδα, ποιος θα τη φάει πρώτος. Ένα κομμάτι γης, τρεις χιλιετίες καταγεγραμμένης ιστορίας, ή ταν ή επί τας, ελευθερία ή θάνατος, χρειαζόμαστε αέρα! Τώρα χαρτογιακάδες, τράπεζες, το αμερικάνικο όνειρο κι ίσως μια μετά θάνατον ζωή. Τρεις ψηφοφορίες σ' ένα οχτάμηνο κι ακόμα δεν αποχωρούν από το σπίτι του big brother. Υπέρμαχοι του καπιταλισμού σε λένε μαρξιστή αν πεις "κεφάλαιο", έστω κι αν μόνο μεταφράζεις. Αυτοί είμαστε. Τέτοιοι! Κι ίσως χειρότεροι, γιατί αν μας βάλουν σ' ένα σχολείο, δε θα το διακρίνουμε το παιδί που πεινάει. Παιδί είναι. Παίζει, τρέχει, γελάει, ελπίζει κι ονειρεύεται. Υπάρχουν παιδιά που πεινάνε! Μέσα στα σχολεία, όχι απ' έξω όπως παλιά. Λιποθυμούν ανάμεσά μας. Και δεν είναι ότι δε στενοχωριέμαι αν καίγεται το σπίτι του απέναντι, είναι που δε μου περισσεύει το νερό. Όμως δόξα τω θεώ σου, απέλυσαν άλλον κι όχι εσένα. Μακάρι λοιπόν ο θεός του να κάψει τον δικό σου που σ' έκανε να πιστέψεις ότι είσαι ο εκλεκτός. Παλιά τρέχαμε να κάνουμε σωματεία για μελλοντικά κεκτημένα και σήμερα τρέχουμε να κάνουμε σωματάρα αφήνοντας τα αιματοβαμμένα να χαθούν. Οι καλλιτέχνες του 90 και 80 τώρα πιο επίκαιροι από ποτέ, όχι λόγω ενόρασης, μα χάρις μεγιστοποίησης του περιθωρίου. Κάποιος είχε πει θα φρόντιζε για τους λίγους και πράγματι, φρόντισε να γίνουμε πολλοί. Ακόμη και τώρα πόλωση... να διαλέξεις το παλιό ή το παλιότερο ή το νέο που σ' έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια ή το μεταμφιεσμένο που σου λιώνει το κεφάλι με τ' άρβυλα αν αντιμιλήσεις ή τους κομπάρσους κάποιων πρωταγωνιστών; Αμόρφωτοι, ανάγωγοι, απαίδευτοι γόνοι υπόσχονται ισότητα μηδενός εξαιρουμένου και την πετύχαν` νιώσαμε μηδενικά μπροστά στα τζάκια τους. Ξεχνάς ρε ότι είσαι το σπίρτο;! Χωρίς εσένα και το σόι σου που ζητάει να βολευτεί, αυτοί είναι το τίποτα. Κι αν φιλοτιμηθείς να ελευθερώσεις τη μιλιά σου, μαζί θα τους κάνουμε περίγελο της φαρσοκωμωδίας που έπαιξαν στα digea κουτιά. Αν δεν είχαμε αυτά και κάτι παπαγάλους, θα κρίναμε πιο εύκολα τις πράξεις και θα ζυγίζαμε γεγονότα προτού χαρίσουμε τα ελαφρυντικά. Όμως η συνείδηση βαραίνει μόνο αυτούς που την έχουν. Βλέπεις κουβαλούν ένα φορτίο αλλαγής. Θα κάνουν την τραμπάλα καταπέλτη. Άλλον ένα θέλουμε και το μπορούμε. Θα 'ρθεις εσύ;