Λένε πως υπάρχει ένας κόσμος μακριά από μένα όπου οι άνθρωποι μάχονται για να κερδίσουν μια θέση ανάμεσα στους Άλλους και πως υπάρχουν περιπέτειες που αρκετοί θα πουλούσαν και την ψυχή τους για να τις προσθέσουν στον άγραφο βίο τους.
Μια ζωή κι ένας Χρόνος χρειάζεται για να βρεις το θάρρος να τσαλακώσεις το χαρτί με το σενάριο (που σου έδωσε ο κόσμος όταν ήσουν μικρός γιατί δεν ήξερες ούτε να μιλάς και ούτε να γράφεις - αν και ήξερες να ζωγραφίζεις αλλά κανείς δεν λογάριασε) και να αρχίσεις να γράφεις σε νέο χαρτί την δικιά σου ουτοπία. Έτσι ίσως νιώσεις την δύναμη των ονείρων σου και την ευτυχία που χρόνια αναζητάς ενώ εκείνη σε κυνηγά σαν αρπακτικό.
Είμαι ειρηνιστής αλλά έχω δώσει σκοτεινές μάχες. Κάθε φως φανερώνει αυτόματα τις σκιές γιατί μάλλον είναι κι αυτές του φωτός (όπως ο διακόπτης συνδέεται με την λάμπα στο δωμάτιό μου). Γι' αυτό δεν μπορώ να είμαι μόνο ειρηνιστής, μιας και αυτή η λέξη θυμίζει κάτι το παθητικό. Ένας πολεμιστής ενεργεί. Δημιουργεί ενέργεια πρακτικότατα κι ας είναι ένα "θανάσιμο λάθος". Θα χτυπήσουν χωρίς βία τα τραύματά σου χωρίς να καταλάβεις πως έγινε κάτι τέτοιο και δεν θα ξέρεις ποιοι το έκαναν για να τους ευχαριστήσεις, αν ποτέ μάθεις.
Δεν μου άρεσε όταν μου έδιναν μόνο δύο επιλογές γιατί ήξερα πως πάντα υπάρχουν περισσότερες από αυτές μου δίνονται. Γιατί οι επιλογές δεν δίνονται αλλά δημιουργούνται.
Και οι λάθος επιλογές μου έδειξαν πως να παίζω με τις στάχτες και πως μπορώ, σαν φοίνικας, να γνωρίζω τη δύναμή μου να δημιουργώ, να καταστρέφω και να επιστρέφω
κάθε φορά
πιο απλός και πιο αγνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο