Το μαύρο δάκρυ

Όταν στέρεψε από ήχο, άρχισε να κλαίει.

Έκλαιγε μελάνι κι έγραφε λέξεις.

Σκιές σε λευκό φόντο που είχαν ψυχή.

Τα δάκρυά του μοιάζαν γραφίτης.

Έκλαιγε μέρες, μήνες, χρόνια.

Έκλαιγε μελάνι και πότιζε τετράδια, τοίχους, επιστολές.

Έκλαιγε μελάνι και σχημάτιζε απαντήσεις`

κι ας μη γνώριζε ποιες ήταν οι απορίες.

Ζωγραφική από λόγια που τα παίρνει ο αέρας 

με σκοπό να ταξιδέψουν τον κόσμο.

Τα δάκρυά του έμοιαζαν χρώμα.

Όταν στέρεψε από ήχο, έκλαψε ποίηση.

Κι ήτανε τόσο άηχη, που έκανε κρότο.