Υπάρχει ένα μονοπάτι. Ένα για τον καθένα. Όχι απαραίτητα ξέχωρα μεταξύ τους. Όχι απαραίτητα ενωμένα διαρκώς. Το μόνο που χρειάζεται να θυμάσαι είναι ότι περπατάς στο δικό σου. Ή και στέκεσαι. Ή κάθε τόσο γυρνάς και ψάχνεις προς τα πίσω ή τρέχεις μπροστά. Άλλωστε το μονοπάτι είναι χώρος. Δεν έχει σημασία αν κάποιο τμήμα του το περπατήσεις μία ή περισσότερες φορές. Το μόνο που χρειάζεται να θυμάσαι είναι ότι δε θα καταφέρεις να το σεργιανίσεις δεύτερη φορά όντας ο άνθρωπος που ήσουν την πρώτη. Κι αν δεν πιεστείς σε κάποιο σημείο της διαδρομής, μπορεί να το περπατάς αδιάκοπα. Κι αν πάλι κουραστείς και σταματήσεις για όσο νιώθεις απαραίτητο, απλά θυμήσου ν'απολαύσεις τη θέα. Μη σε απασχολεί αν το διανύεις μόνος. Και παρέα να'χεις, μόνος σου πορεύεσαι. Η μαγεία της πραγματικότητας είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή των παραμυθιών. Υπάρχει η ευλογία του να συντροφεύεσαι από κάποιον με τον οποίο σ'ενώνει κάτι μοναδικό, κάτι αιώνιο. Υπάρχει η σοφία του ν'ανακαλύπτεις συνέχεια τον κόσμο, κάθε φορά, με την ίδια πηγαία αγάπη. Το μόνο που χρειάζεται να θυμάσαι είναι ότι το συγκεκριμένο μονοπάτι, αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι, πρόκειται να μοιραστεί την εμπειρία της ύπαρξής του μόνο μαζί σου. Κανείς άλλος δε θα ξέρει τι σημαίνει να βαδίζεις σ'αυτό. Κι εσύ, μόνο αυτό μπορείς να βιώσεις. Αιώνιο. Πηγαίο. Είναι άπειροι αυτοί που βαδίζουν τα μονοπάτια τους συγχρόνως με σένα. Κάποιους απ'αυτούς τους γνωρίζεις. Μερικοί βάζουν τρικλοποδιές, άλλοι σε βοηθούν να σηκωθείς κι ορισμένοι απλώς παρατηρούν. Το μόνο που χρειάζεται να θυμάσαι είναι ότι δεν μπορείς να τους παραδώσεις τη δύναμη να ερωτεύεσαι τη ζωή. Αυτήν την αντλείς από το μονοπάτι. Το δικό σου μονοπάτι. Μη ρωτάς. Υπάρχει ένα μονοπάτι για τον καθένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο