Λογισμός

Ευτυχώς κρατάω τα ηνία σφιχτά. Τι κι αν τα άλογά μου το έσκασαν; Ψάχνουν να βρουν τη λογική, να τη φέρουνε πίσω.  Μα δεν τη θέλω, τους είπα.

Χωρίς λογικό και παράλογο, ακόμα και άδεια, είμαι ολόκληρη. Μπορεί να μην ξέρω πού πάμε, αλλά φέρνω μαζί την καρδιά μου. Όπου κι αν είμαι, είναι εδώ.

Δε φοβάμαι που ξέμεινα από άμαξα. Ούτως ή άλλως, δε μετακινήθηκα ποτέ για ν’αλλάξω. Εσωτερικές οι κινήσεις που με έβαλαν στη θέση μου.

Μέσα αναπνέω, μέσα μου αισθάνομαι. Έξω προβάλλω ό,τι αποκομίζω απ’αυτά που βιώνω: τον εαυτό που επιλέγω να χτίσω. Πλάθω τον κόσμο μου, με πιο βασικό υλικό τον πηλό.

Το χώμα που αγγίζω όταν θρηνώ για εκείνα που σκότωσα προτού με τελειώσουν. Τη λάσπη, που για να μη λερώσει τη θάλασσα, αφήνεται στο ρυθμό του κύματος και παρασύρεται χωρίς να αμφισβητεί το σκοπό του.

Η μελωδία της καρδιάς δεν είναι πάντα χαρούμενη. Αυτό οι πιο πολλοί το φοβούνται. Αλλά τι σημασία έχει η χαρά, αν δεν της δώσω αξία ή ποια η αξία να θλίβομαι, αν δε δίνω αρκετή σημασία;

Ακούω ποδοβολητό. Είτε είν'επίθεση είτε επιστρέφουν τ’άλογα με την υπόλοιπη ψυχή μου... είμαι έτοιμη. Αυτή τη στιγμή περιμένω.