Η Ένωση

Η καταστροφή έρχεται για έναν μόνο λόγο,

γιατί υπάρχει η δημιουργία.

Χτίζω ό,τι έχτισα για να το γκρεμίσω.

Κλειδώθηκα στην απομόνωση για να μοιραστώ την απελευθέρωσή μου.

Έρχομαι για να φύγω κι ακόμη υπάρχω.

Ένα αντίο μένει ακόμα φοβισμένο στη γλώσσα

και η νύχτα έρχεται και λέμε καληνύχτα

κι ας μην έχει μείνει τίποτα.

Ένας καθρέφτης κρατούσε το κλειδί..
Εγώ ξεκλείδωνα, μα εγώ ήμουν η αντανάκλαση.

Τελικά ο καθρέφτης μου με δοκιμάζει.

Μου δίνει τη θέση του κι εγώ γίνομαι το είδωλο.

Ο Εαυτός μου είναι ακόμη ένα βήμα πιο μπροστά από μένα.

Ξαφνικά μέσα στο χάος ξεσπά ισορροπία,

μια ησυχία που βουίζει στα αυτιά και τα βουλώνει, σημάδι υπερ-συχνότητας.

Παρατηρώ και νιώθω ταυτόχρονα και παράλληλα.

Έσπασα κι έγινα ένα.

Πράγματι.

Πεθαίνουμε για να ζήσουμε.