Ο φόβος της Αγάπης

Ποιος δεν έχει φοβηθεί την αγάπη;
...ρώτησε.

Ποιος δεν έχει απομονωθεί στο κάστρο του; Είτε είναι στον πιο ψηλό πυργίσκο είτε στο πιο σκοτεινό μπουντρούμι, ρώτησε, ποιος;
Απάντηση δεν πήρε γιατί οι λέξεις δεν βγήκαν ποτέ από τα χείλη του.
Συνέχισε να κοιτάει τον καθρέφτη σαν να μην έχει άλλη επιλογή, από πείσμα να δει αυτά που δεν θέλει, αυτά που δεν αντέχει και αυτά που αρνείται να κηρύξει δικά του.
Κλάψε, θα σου κάνει καλό! Γέλα, πόνεσε, νιώσε ρε άνθρωπε, τι φοβάσαι πια;

Την πρόκληση των μεγαλύτερων φόβων!
Προσκάλεσε όλους τους φόβους σου να πραγματοποιηθούν, να μην μείνει τίποτα τότε!
Απολύτως τίποτα να μην αφήσει! Πάρ'τα όλα, δεν θέλω τίποτα να έχω!
Γιατί αν ζεις από την ενέργεια της αγάπης κι εκείνη πεθάνει τι θα κάνεις;
Όταν πέθανε τι έκανες; Θυμάσαι ή το έσβησες από τη μνήμη σου λες και ήταν προηγούμενη ζωή που σε στοίχειωσε;

Γεννιέται η αγάπη;
Γιατί λένε πως ό,τι γεννιέται κάποτε πεθαίνει.
Όχι! δεν μπορεί! Πως να το δεχτώ αυτό;
Υπήρξε κάποτε, έστω μια φορά, έστω και λίγο, δεν γίνεται να το σκοτώσεις!
Ποιος λέει ψέμματα τότε;
Δεν μπορώ να καταλάβω και με τρελαίνει!
Δεν θέλω να μάθω και φοβάμαι πως πρέπει να επιλέξω!
Φοβάμαι να μου δείξουν...
Μόνος μου μπορώ να σπάσω τον κύκλο, αλλά δεν θέλω αυτή τη μοναξιά πια και αυτή ακόμα με έχει καλύτερο φίλο. Αλλά φοβάμαι να σε αφήσω να μου δείξεις... Τελικά ό,τι κι αν βρω στον φόβο καταλήγω.
Φοβάμαι, πονάω και γελάω. Κλαίω, φωνάζω και στέκομαι πάντα όρθιος.

Λοιπόν, κουράστηκα!
Χρόνια τώρα απλά είπα να αρχίσω να το δείχνω εκφραστικά. Που θα πάει, θα φύγει κάποια στιγμή! Θα μεταμορφωθεί σε κάποιο άλλο στάδιο της εξέλιξης.
Αλλά μέχρι τότε θα δοκιμάσω το ακατόρθωτο.
Ποιος δεν έχει φοβηθεί την αγάπη;

Χμ... είναι σαν να ρωτάω ποιος δεν έχει καεί από τον πάγο.

Αυτή η σύγκρουση των αντιθέτων σε αυτή τη διάσταση κρύβει ένα μυστικό σχέδιο.

Ο πάγος μπορεί να σε κάψει....η φωτιά όμως μπορεί να σε παγώσει;
Μπορώ να αγαπήσω τους φόβους μου δηλαδή;

Ποιος έχει αγαπήσει τους φόβους του;
Πως μπορώ να αγαπήσω τους φόβους μου;

Τώρα σε χρειάζομαι πιο πολύ από ποτέ.
Δεν πρέπει να με νοιάζει για πόσο. Δεν θέλω να με νοιάζει.
Χρειάζομαι να αδιαφορώ.
Μόνο το τώρα έχω, και διάολε, δεν έχει προσδοκίες!
Το παρελθόν και το μέλλον βγάλ'τα απ'τον χρόνο.

Θα σε ακολουθήσω, λοιπόν, μέχρι το τέλος κι ας βαφτεί με το αίμα μου.
Μου ανήκει από τώρα.