1-0

Ο χρόνος αλλάζει.

Πάχυναν τα λεπτά κι έγιναν ώρες.

Τρώνε τη ζωή μου, καταβροχθίζουν τις στιγμές μου.. κι ακόμα να χορτάσουν.

Τελευταία ροκανίζουν τα όνειρά μου.

Άνοιξα πόλεμο μ΄ ένα ρολόι.

Το κοιτάζω επίμονα σαν να μην το φοβάμαι, μα αυτό εκεί..

ατάραχο, ακίνητο, τάχα μου αδιαφορεί γι΄αυτά που νιώθω.

Το ίδιο κι εγώ.

Το αποφεύγω. Ούτε οπτική επαφή, ούτε ιστορίες.

Ξεχνιέμαι μ΄αυτά που ασχολούμαι. Το αγνοώ.

Στο παγερό του τικ, στρέφω το βλέμμα προς τα κει..

Το γαμημένο το ρολόι μου΄χει γίνει εμμονή!

Δε θα του περάσει..

Όλα θα προχωρήσουν.

Μαζί με μένα, θα πάρουν το δρόμο προς τα μπρος.

Μένει να βρω τον τρόπο. Το αντίδοτο στ΄αργοπεράσματα του δείκτη.

Αν βγω απ΄το λαβύρινθο, η δίνη του θα σταματήσει.

Ακόμα μπλέκονται οι διαβολεμένοι αριθμοί του..

Στριφογυρνούν και με μπερδεύουν.

Μα αυτή τη μάχη εγώ δε θα τη χάσω.

Τα όνειρά μου τελικά θα περισώσουν τη ζωή μου..θα το δεις!

Ο χρόνος αλλάζει.

Κι ας φαίνεται ως τώρα να κερδίζει.