Σκοτεινή Άμυνα

Το μέλλον καθώς με προσπέρασε, άφησε κάποια ίχνη.
Τα ερμήνευσα και μου είπαν πως αν τα πατήσω θα γελάσω.
Αν τα ξέρω πριν πατήσω πάνω τους θα γευτώ την ειρωνεία.

Φοβάσαι το είδος σου και αυτόματα γίνομαι το είδος σου και μας φοβάμαι.
Μισώ τους ρατσιστές και γίνομαι ρατσιστής.
Μισό! Δεν τους μισώ, τους λυπάμαι.
Αν δεν κρυβόντουσαν δεν θα φοβόντουσαν και δεν θα μισούσαν.

Ό,τι έχει ο εαυτός σου, το μοιράζεις τριγύρω και το αντιμετωπίζεις:
Ό,τι σ'αρέσει πάνω σου το ψάχνεις γύρω σου να το θεοποιήσεις.
Ό,τι απεχθάνεσαι μέσα σου σε βρίσκει απ'έξω σου να το αγαπήσεις αλλά το διαολοστέλνεις.

Πως να σε δεχτεί η κοινωνία όταν δεν την δέχεσαι εσύ;
Ψάχνεις ταμπέλες να σε δεχτεί.
Βγάζεις τις ταμπέλες της για να την δεχτείς.

Πόσοι γνωρίζουν το αληθινό σου πρόσωπο;
Κανείς, αφού δεν έχεις μόνο ένα.
Και στο καθένα βάζεις και μάσκα για άμυνα.

Δειλός! Αυτό είμαι!
Δειλός που στο δείχνω πρώτα και μετά τρελός που το κάνω.
Και τι είσαι εσύ; Ένα τίποτα για μένα που το κάνω εργαλείο για να φτιάξω κάτι δικό μου.

Είσαι αυτό που φοβούνται οι άλλοι.
Πρόσεχε όμως. Όταν αρνείσαι τον εαυτό σου καταριέσαι το "είναι" σου.
Και χτίζεις κάτι που δεν είσαι, αλλά θα γίνεις γιατί το τρέφεις καλά.

Φταίω που με νοιάζει.
Φταις που επιλέγεις να είσαι μόνος.

Στο διάολο που φταίμε!
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Φοβόμαστε εκείνους που δεν φοβούνται τον εαυτό τους.
Γιατί βλέπουμε πως τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι.
Και φοβόμαστε.
Γινόμαστε οι άλλοι.