Η Επιλογή

Αφήνομαι.
Αφήνω να με επιλέξουν.
Αυτή είναι η επιλογή μου.
Όμως δεν είναι τυχαία.
Είναι βολική.
Στα συναισθήματα που με απελευθερώνουν νιώθω να μην είναι μόνο δικά μου.
Είναι κυρίως των άλλων και μέσω αυτών ανοίγονται και τα δικά μου.
Όπως στη θάλασσα.

Βλέπω, νιώθω.
Αυτά είναι δικά μου.
Δεν ξέρω αν μου ανήκουν καθώς το νιώθω από το περιβάλλον μου.
Άραγε τι θα έβλεπα χωρίς το γύρω μου;
Τι θα ένιωθα, τι θα ήμουν;

Μουσική..
Όχι μια μονότονη μελωδία.
Μια μουσική χωρίς ταμπέλα, μία.
Εκείνη που σε κάνει να νιώθεις.
Εκείνη που σου δίνει το θάρρος να νιώσεις αυτό που θέλεις την κάθε στιγμή.
Εκείνη τη στιγμή.
Εκείνη που σε απελευθερώνει από τα δεσμά σου.
Με τον τρόπο που επιλέγεις.
Κι αυτός ο τρόπος δεν είναι πάντα άμεσα φανερός.
Αυτός ο τρόπος είναι η επιλογή.

Μέχρι κάποιος να έρθει, να φωνάξει το όνομά σου και να το ξεχάσεις.
Μέχρι να φανερωθείς και τότε να το θυμηθείς.