Εσύ ήρθες, εγώ φεύγω.
Κι όσο φεύγω πλησιάζω σε μια αλήθεια
που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Η απόσταση είναι ανάλογη της συνήθειας`
ψυχές που μένουν μαζί επειδή είναι χώρια.
Όσα δίνεις, μην τα δίνεις για μένα
Ίσως να μην τα ζήτησα ποτέ.
Εκτίμηση που χάνεται στα πρέπει.
Μια ζωή που σπαταλιέται απ'το φόβο
και λέει αντίο σε οτιδήποτε καινούριο.
Εσύ κοιτάς, εγώ βλέπω.
Κι όσο βλέπω ακούω τις φωνές σου...
όλες αυτές που σ'έδεσαν με τα παλιά`
αυτά που τόσο φοβάσαι ν' αφήσεις.
Θυμάσαι;
Δεν κλαις γι'αυτά που στερείσαι,
κλαις για τα όσα αρνείσαι.
* Μόνη υπερβολή μου
η πεποίθηση πως δεν μπορώ
Μόνη δύναμή μου
η αίσθηση ότι θέλω
Μοναδική αλήθεια μου
όσα δεν έμαθα ακόμα *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο