Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Το Παιχνίδι


Σχολιάζω τ'ανείπωτα
Συμπεραίνω απ' τ'απροσδιόριστα
Νομίζω πως απλοποίησα την περιπλοκότητα`
ενώ το μόνο που πέτυχα ήταν να την αποδεχτώ,
χωρίς να προσπαθώ για το επιπλέον.

Φοβάμαι τα ξεκάθαρα
και κρύβομαι πίσω απ'τις λέξεις που μισώ`
τις λέξεις που βαριέμαι.

Προκαλώ οτιδήποτε αγνό
και βυθίζομαι στην ασάφεια.
Κατακρίνω τον εγωισμό
ξεχνώντας πως κι η άποψη είναι παιδί του.

Παραβιάζω χωρίς σκέψη τα κρυφά
μα θέλω ανέγγιχτο το κάθε τι δικό μου
μην τυχόν κι ανακαλύψουν
τη θέλησή μου να μιλήσω.

Αφήνομαι στη στιγμή
πριν αποφασίσει να μ'αφήσει αυτή.
Κλείνω τα μάτια μπροστά στον φόβο
επιδιδόμενη σ'έναν αγώνα υπερβολής
που αρχίζει όταν τερματίζω.

Αλλάζω.

Ξεμπροστιάζω τον εαυτό μου
για χάρη της εξέλιξης
κι απελευθερώνω την ανάγκη να γνωρίζω`
εμπιστεύομαι την ικανότητά μου να μαθαίνω.

Δεν έχω τίποτα να χάσω όταν δε με νοιάζει να κερδίσω.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Έχεις κι εσύ Λόγο