Ισορροπία

Εσύ κι εγώ, μαζί.
Η σκιά του φωτός σ' ακολουθεί.
Ένα φεγγάρι στα μάτια σου κι ένας ήλιος στα δικά μου.
Ελπίζω εγώ, ορκίζεσαι εσύ.

Μου ψιθύρισες και σου φώναξα.
Με συγχώρησες και σ' αγάπησα.

Σε πίστεψα και με πίστεψες κι εσύ.
Οι λέξεις μας παγίδευσαν και ξεχάσαμε τη στιγμή.
Χάσαμε την αιωνιότητα και βρεθήκαμε και πάλι εκεί.
Εγώ κι εσύ, μαζί.

Με πλησίασες και σε αγκάλιασα.
Η μοναξιά σου σαν φίδι στο δέντρο και ο καρπός του, φλεγόμενο αστέρι.
Το φιλί μου, παγωμένο.
Το δικό σου, παθιασμένο ναρκωτικό.

Εδώ εσύ, εκεί εγώ.
Μέσα κι έξω, ξανά και ξανά.
Υποσυνείδητο εσύ, συνείδηση εγώ.
Και αντίστροφα, ξανά και ξανά.

Μια ευχή δικιά μου και μια ψευδαίσθηση και για τους δύο.
Τρέχω να τη σώσω αλλά την έπιασες εσύ.
Το δίλημμά σου, ελπίδα μου και φόβος μου.
Το ξέρω κι εγώ, το ξέρεις κι εσύ.

Σε βλέπω στον καθρέφτη και με κοιτάς κι εσύ.
Δεξιά σου δείχνω εγώ, αριστερά εσύ και το κοινό σημείο το βλέπουν μόνο οι δείκτες των χεριών μας.

Τα δαιμόνια τα βλέπω εγώ κι εσύ τους αγγέλους.
Κι ακόμα ο ένας χρειάζεται τον άλλο.
Δεν σε θέλω πια κι όμως σε χρειάζομαι.
Γιατί ο ένας είναι η ανάσα και ο άλλος ο αέρας.
Εισπνέω εγώ, εκπνέεις εσύ.
Και το κομμάτι σου το έβαλα στο σώμα μου
και το σώμα μου το πήρες εσύ.

Δεν είσαι εσύ. Δεν είμαι εγώ.
Είσαι εγώ και είμαι εσύ.
Και βαρεθήκαμε και οι δύο να δείχνουμε
και φύγαμε μαζί.