Η Αντίφαση

Αόρατα δίχτυα φυλακίζουν ψυχές που δεν έχουν ιδέα.

Σιωπηλές φωνές ουρλιάζουν ψίθυρους αλήθειας.

Μα εσύ κενός.

Να κλάψεις, να γελάσεις…

ποιος θα αποφασίσει για σένα αυτή τη φορά;

Φιλικοί εχθροί δείχνουν με το δάχτυλο όσα δεν είναι δικά σου.

Κι η πεζή μαγεία άλλη μια φορά απέτυχε να σε συνεπάρει.

Μα εσύ αδρανής.

Να ζήσεις, να πεθάνεις…

πού θα συντονιστείς αυτή τη βραδιά;

Αλλαγή. Την κατάσταση την πήρε στα χέρια του άλλος.

Δε φοβάσαι. Είσαι ακόμα στη θέση σου.

Στεγνή βροχή καίγεται στα χείλη σου.

Σ’ εξαγνίζει απ’ τις βοήθειες που δε ζήτησες ποτέ.

Μα εσύ μόνος.

Ακόμα και στο πλήθος, όλοι γνώριμοι ξένοι…

ανάμεσά τους κι εσύ.

Ή έτσι βολεύει να πιστεύεις.

Κι ότι πιστεύεις αρκετά, παίρνει ζωή.

Μα η ζωή περνά. Ελεύθεροι εγκλωβισμένοι

πολιορκούνται απ’ το σκοτάδι της ημέρας.

Κι εσύ Αυτός που ψάχνει την ειρήνη ενός ανύπαρκτου πολέμου.