Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Συν + χωρώ. Προσπάθησε.


Πονάς, το νιώθω.
Κατηγορείς τον εαυτό σου και τον καταδικάζεις στον πόνο. Μόνος σου εκκολάπτεις το αυγό του φιδιού στον κόρφο σου κι όπου φίδι βάλε τη σκληρή φωνή μέσα σου που, σαν γνήσιος τύραννος, σου τσακίζει τα μάτια κάθε που πας να δεις την αλήθεια. Τη συγχώρεση.
Πολύ μεγάλη λέξη η συγχώρεση. Χωράει μέσα τα πάντα. Ακόμα κι εσένα. Εσύ μου το είπες. Μόνο οι δυνατοί συγχωρούν. Όχι μόνο τους άλλους - και τους εαυτούς τους. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, να συμφιλιωθείς με τη συνείδησή σου, να κάνεις ειρήνη.
Δεν θα σου πω "δεν έφταιξες". Κι ας μην ξέρω, το πιθανότερο είναι πως έκανες λάθη. Έχεις το θάρρος και τ' αναγνωρίζεις. Κι αυτά και την ευθύνη σου για την αποκατάσταση των πραγμάτων. Γιατί δεν αφήνεις τη συνείδησή σου να ηρεμήσει, ν' ανακτήσει την πίστη της στην ύπαρξή της; Είναι σαν να φοβάσαι πως μια ενδεχόμενη ειρήνη με τον εαυτό σου, θα τον επαναπαύσει και θα τον κάνει να χάσει τον δρόμο από τον στόχο του. Γιατί δεν δείχνεις λίγη εμπιστοσύνη; Προσπάθησε.
Ο Λεβιάθαν κατάπινε αυτούς που το επέτρεπαν, παραδίδοντας την ατομικότητά τους στη βορά του κινδύνου που από φόβο τον έβλεπαν ασφάλεια, στη βορά της απρόσωπης μάζας που από φόβο την έβλεπαν "σύνολο". Όταν εσύ τα έχεις αναγνωρίσει όλα αυτά, όταν έχεις δει αυτά τα ανόσια βαφτίσια να εκτυλίσσονται μπροστά σου και η μπομπονιέρα με τ' όνομά σου είναι ακόμα στον πάγκο, γιατί φοβάσαι; Η διαφορετικότητά σου δεν καταπίνεται ούτε χωνεύεται τόσο εύκολα, μη σε νοιάζει. Μπορεί να έχει για λίγο στριμωχθεί σε άχρωμα τυποποιημένα κουτιά, αλλά στο χέρι σου είναι να ξεσηκώσεις τα πινέλα και να τα βάψεις. Σε καλώ στο ψέμα, θα μου πεις. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πλαστογραφία εν γνώσει του πλαστογραφηθέντος δεν συνιστά πλαστογραφία...
Οι προτεραιότητες είναι σημαντικές, είναι η αρχή των πάντων. Η προσήλωση σε αυτές είναι απαραίτητες. Η προσκόλληση σε αυτές όμως και η απάρνηση πάντων των άλλων ως ποταπών και ανούσιων για τον αγώνα που δίνεις - τον κάθε αγώνα - είναι κάτι άλλο, διαφορετικό. Ισορροπία χρειάζεται. Όπως παντού, κι εδώ. Το έχεις σημάδι στο σώμα σου να στο θυμίζει - αλλά το έκανες στην πλάτη, λες κι ήξερες πως μια μέρα θα τ' αγνοήσεις.
Για άνθρωπος της περιπέτειας δεν αφήνεσαι και πολύ... Το Άγνωστο το καλοδέχεσαι μόνον εκεί που τ' ανέλεγκτα μονοπάτια του δεν σ' αγγίζουν.
Συν + χωρώ. Προσπάθησε.
Να σε πάρω μια αγκαλιά;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Έχεις κι εσύ Λόγο