Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Σου δίνω το θάρρος μου

Σου δίνω τη γνώση μου, τα βιώματά μου.
Τροφή για τον εγωισμό σου.
Το κομμάτι που μισείς τόσο και που δεν μπορείς να αποχωριστείς.
Ξέρεις για τι πράγμα μιλάω.

Μια ηχώ σε τρομάζει.
Ένα είδωλο νομίζεις πως μιμείται κάθε σου κίνηση.
Θαυμασμός, σε βολεύει να το λες που και που.
Δεν το αναιρεί η αλήθεια σου.
Ίσα-ίσα, του έδωσε πνοή.

Το ψέμα το ζηλεύει.
Η κόλαση γλύφει τα δάχτυλά της καθώς το κοιτάζει.
Ω, ναι! Αυτή η φωτιά σε κάνει να ιδρώνεις.
Σε τυλίγει η υγρασία σαν πειρασμός.
Τα μάτια σου δαγκώνουν ό,τι δεν μπορείς να έχεις.
Ένας οργασμός μίσους και πάθους για λύπηση.

Θέλεις να σου δώσω λόγο για να με φοβηθείς.
Τι άλλο θα έκανε ένας διάβολος για έναν σκοτεινό άγγελο;
Πάρε το φως μου λοιπόν.
Θα μάθεις πως το σκοτάδι του είναι πιο δυνατό απ'το δικό σου.
Αβάσταχτο για σένα.
Γιατί δεν είναι δικό σου.
Στο σώμα σου, γίνεται ιός, κι εσύ σκλάβος του.
Αλλά έχω κάθε δύναμη πάνω του, και όπως το έδωσα, μπορώ να το πάρω πίσω.

Με αναγνωρίζεις τώρα;
Ή μήπως ζητάς κι άλλα;
Αν ζητάς κι άλλα, δεν ξέρεις ότι έχεις ήδη λάβει αρκετά;
Γιατί όμως δεν μπορείς να διαλέξεις ή να ξεχωρίσεις;
Γιατί περιμένεις εμένα;
Ποιος νομίζεις ότι είμαι;
Ποιος νομίζεις ότι δεν είσαι;

Θα σου έλεγα να προσέχεις που κοιτάς, αλλά δεν δίνω συμβουλές που παίρνονται ως εκφοβισμοί.
Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και συμφωνείς.
Όλα είναι αυτό που θέλουν να δείχνουν όμως, διαφωνείς;
Μου λες πως κάνω παιχνίδι του μυαλού;
Του δικού μου ή του δικού σου;

Αστεία πλάσματα...
Παίξτε για να μάθετε επιτέλους.
Από πότε φοβόμαστε το παιχνίδι;
Μόνο ένας δειλός θα έραβε κάτι στα μέτρα του.
Κανείς όμως δεν θα έραβε το στόμα μου.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Έχεις κι εσύ Λόγο